Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Παρθενογέννηση

Ένα από τα ψυχικά γνωρίσματα, του σημερινού ανθρώπου με τον πρωτόγονο ψυχισμό και την ατροφική αντίληψη του περί Ύπαρξης, είναι η πεποίθησή του ότι είναι παρθενογέννητος. Μία αντίληψη φυσικά, με την οποία αλίμονο δεν γεννιέται, αλλά καλλιεργείται και ενδυναμώνεται κάθε φορά, που δρα στην κοινωνία που έχει ήδη διαμορφωθεί, παθητικά αρχικά και στην συνέχεια ενεργητικά σαν φερέφωνο της λογικής που εκπαιδεύτηκε.

Θέλοντας να βρούμε μία απλή απόδειξη ότι ο άνθρωπος δημιουργείται κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του προηγούμενού του, αρκεί να σκεφτούμε ότι όσοι άνθρωποι γεννήθηκαν πριν 100 χρόνια, τότε έχουν πεθάνει. Ελάχιστοι είναι ακόμη ζωντανοί. Όλοι οι άνθρωποι λοιπόν που γεννήθηκαν την δεκαετία του 1910 και έδρασαν το διάστημα που ακολούθησε, έχουν πάψει να υπάρχουν αλλά η επιρροή τους έχει μείνει στους σημερινούς ανθρώπους. Οι επιπτώσεις των πράξεών τους και η στάση της ζωής τους, έχει αποτυπωθεί στο Σήμερα. Γιατί απλούστατα ο τρόπος που λειτουργεί ο κόσμος δεν άλλαξε διόλου. Με τις ίδιες αρχές κι αξίες λειτουργούσε το 1910 και με τις ίδιες αρχές και αξίες λειτουργεί και σήμερα εν έτει 2010.

Μα αυτό αδυνατεί να δει ο νέος σήμερα άνθρωπος, που όχι μόνο γίνεται στόχος υπερύψωσης του Εγώ του από τα κοινωνικά πρότυπα που του προβάλλονται μέσω των μέσων διασκέδασης και της διαφήμισης αλλά κι επειδή έχει παντελώς άγνοια για την προέλευση του ψυχισμού του και τις αιτίες των παθών του.

Ένα χαρακτηριστικό παντελούς άγνοιας της αναπόφευκτης επιρροής της κοινωνίας, είναι η μονόχνωτη κριτική που μπορεί να γίνει π.χ. σε ένα έργο τέχνης. Ένα έργο τέχνης τείνει να δημιουργεί συνειρμούς στους αποδέκτες του. Οι συνειρμοί του εγωμανή λοιπόν, θα τον οδηγήσουν πολύ συχνά στο συμπέρασμα ότι υπάρχει κάτι κλεμμένο, επειδή τυγχάνει να κάνει συνειρμό με ένα άλλο έργο τέχνης που να του θυμίζει το συγκεκριμμένο.
Δεν μιλάω για προφανής αντιγραφή, όπως συμβαίνει πχ στους κύκλους του ελαφρολαϊκού τραγουδιού ή στους τομείς της τηλεόρασης και των περιοδικών αλλά κάτι που εφόσον αντιλαμβάνεσαι την επιρροή που λαμβάνεις από τα μυριάδες ερεθίσματα που δέχεσαι καθημερινά, μαθαίνεις να ξεχωρίζεις και να αναπτύσσεις εν τέλει ψήγματα κριτικής σκέψης.

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

η Εποχή της Ψηφιοποίησης

Λέγεται πως διανύουμε την εποχή της πληροφορίας. Ενδεχομένως ναι, μπορούμε να το πούμε κι έτσι. Γιατί τα data, πληροφορίες είναι. Όμως, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε και εποχή της Ψηφιοποίησης. Έχει ξεκινήσει να ψηφιοποιείται η πραγματικότητα. Επί το πλείστον, έχουν αρχίσει να ψηφιοποιούνται οι αναπαραστάσεις της πραγματικότητας κι όχι η ίδια η πραγματικότητα ακόμη. Μα και η ψηφιοποίηση είναι μέρος της πραγματικότητας κι ενδεχομένως η πραγματικότητα να είναι ήδη ψηφιοποιημένη (βλέπε κοσμολογική θεωρία του ολλογράμματος).

Κοιτώντας την εξέλιξη της επιστήμης και την εφαρμογή των υπολογιστικών συστημάτων σε κάθε λογής δραστηριότητα, διαπιστώνω πως τα πραγματικά διαστημικά ταξίδια δεν θα γίνονται με ανθρώπους και με διαστημόπλοια, όπως βλέπουμε στα star trek και στα κάθε λογής science fiction για καθημερινή κατανάλωση. Αυτό θα αποτελεί αντίστοιχο παράδειγμα για το μέλο όπως ο τρόπος ταξιδιού στο έργο του Ιουλίου Βερν "Ταξίδι στην Σελήνη" αποτελεί για το σήμερα.

Η ψηφιοποίηση των πάντων έχει ξεκινήσει ήδη. Είναι απλά θέμα χρόνου η ψηφιοποίηση και του ανθρώπου. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη. Μα στην πορεία για την ψηφιοποίηση του ανθρώπινου εγκεφάλου και των παρελκόμενών του, θα συμμετάσχουν κι άλλα επιστημονικά θαύματα, τα οποία θα φαίνονται ακατανόητα σε έναν άνθρωπο του σήμερα. Φανταστείτε ποτάμια και παραπόταμους, που ενώνονται και σχηματίζουν έναν μεγάλο. Σε αυτό το σημείο θ' αναρωτηθούμε τι είδους δέλτα θα σχηματίσει αυτός ο ποταμός όταν θα ξεβραστεί στην θάλασσα; Πόσο κοντά βρίσκεται ένα τέτοιο μέλλον και τι θα σημάνει, όχι μόνο για το μελλοντικό παρόν, για το μέλλον του μέλλοντος αλλά και για το παρελθόν του;

Τα πρώτα σοβαρά ερωτήματα που μου έρχονται στο μυαλό είναι τα εξής:

1. Η υπόσταση του ανθρώπου και η έννοια της ψυχής θα χαθεί για πάντα, αφού η συνείδηση θα έχει την ικανότητα να αποχωριστεί από το σώμα. Να πολλαπλασιαστεί ίσως και να μην πεθαίνει ποτέ, οδηγώντας την εξέλιξη κι όλα τα παρακλάδια της σε απρόβλεπτα μονοπάτια πέρα από κάθε φαντασία και προσδοκία.

2. Η αγάπη κι ο έρωτας τι θα απογίνουν; Θα ψηφιοποιηθούν μαζί με την υπόλοιπη συνείδηση του εγκεφάλου φυσικά. Η αιωνιότητα που θα έχει περιέλθει η συνειδητότητα θα τον εξασθενήσει και θα χαθεί, αφού θα έχουμε αποχωριστεί για πάντα την ζωώδη μας κληρονομιά; Η ψηφιοποίησή του, σύμφωνα με την παρούσα ηθική είναι ταμπού και ίσως βλασφημία στην ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου. Οπότε, είναι αναμενόμενο να περιμένουμε ένα πελώριο χάσμα γεννεών. Η επιστημονική εξέλιξη ήδη δημιουργεί χάσματα γεννεών ανάμεσα σε γενιές που απέχουν μεταξύ τους όλο και πιο μικρά χρονικά διαστήματα.

*

Από την άλλη πλευρά, ποιοι είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε την εξέλιξη του ανθρώπου και την πορεία του στον χρόνο;
Κρίνοντας από την ήδη καταγεγραμμένη πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης, χωρίς να επηρεαζόμαστε από την ισχυρή για σήμερα, μόδα της μοιρολατρίας, φαίνεται πως φαινομενικά η Φύση έπαψε να επηρεάζει την εξέλιξη του ανθρώπου, ο οποίος έχει ήδη αρχίσει εδώ και 100 το πολύ χρόνια να ορίζει ο ίδιος το εξωτερικό του περιβάλλον, να το αλλάζει κατά βούληση και κατά κόρον βάση των αναγκών του.
Μα ξεχνάμε πως η φύση συνεχίζει ν' αντιπροσωπεύεται από τον άνθρωπο, που είναι δημιούργημά της και τα δημιουργήματα του ανθρώπου, μία ακόμη έκφανσή της.
Η επιστήμη δεν είναι απλά και παρά μόνο ο διάδοχος της θρησκείας, που με την σειρά της διαδέχτηκε την μαγεία, τρόπους σκέψης και αντιμετώπισης της πραγματικότητας που ανέπτυξε ο άνθρωπος καθώς ο ανθρώπινος πολιτισμός διαμορφωνόταν, εξελισσόταν και μετουσιωνόταν κάθε φορά σε κάτι καινούργιο.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω καθώς το άρθρο του TVXS με τα πιστεύω και τα κατορθώματα του Ray Kurzweil, για την έλευση ενός ανθρώπινου πολιτισμού που η τεχνολογία θα έχει φτάσει στο σημείο να ψηφιοποιήσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο και να φέρει τους νεκρούς στην ζωή κι εν τέλει να ενωθούν τα πάντα σε Ένα, δημιουργώντας μια Μοναδικότητα, τίθεται το εξής ενδιαφέρον ερώτημα σε φιλοσοφικό πάντα επίπεδο:

Γιατί η ζωή δημιουργήθηκε με την τάση να εξελιχθεί σε έναν οργανισμό που καταστρέφοντας την ίδια την μήτρα που τον γέννησε, θα εξελιχθεί στο τέλος σε μια μοναδικότητα η οποία θα έχει την τάση να ξεχυθεί στο σύμπαν;