Harry Potter Here We Come!

Από τις φωτογραφίες Boston: The Big Picture οι αντίστοιχοι σατανίστας μαλάκες, ΥΠερέτες στο Γιου Καίει.
-Μι Καίει;
- Σκότλαντ Γιαρντ.
- Ο Σκόττι προσγειώθηκε στην αυλή;

Πάγκαλος Σακούλας

Απεργούμε όλοι!

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Σχετικά με το Σύμπαν και το Σύμπαν με το Σχετικά

http://primaxstudio.com/stuff/scale_of_universe/

Επισκεπτόμενος την παραπάνω ιστοσελίδα, η οποία σε εισαγάγει σε έναν μαγικό κόσμο μεγάλων ανακαλύψεων και όλων των μεγεθών, βαλμένη σε μία όμορφα περίληψη των ανακαλύψεων της αστρονομίας, αστροφυσικής, μικροσκοπίας, βιολοβίας κι άλλων επιστημών σε βάζει σε ένα μονοπάτι σκέψεων, που σίγουρα είναι διάσπαρτα από τα αποτυπώματα ανθρώπινων ποδιών που το έχουν βαδίσει ήδη.

Η αντίληψη της σύνθεσης του γύρω μας κόσμου άλλαξε αρχικά με την γέννηση της μικροσκοπίας με το 1ο οπτικό μικροσκόπιο να κατασκευάζεται στην Ολλανδία το 1590 και να σηματοδοτεί την ανακάλυψη ενός νέου κόσμου. Αργότερα ο Λαβουαζιέ και άλλοι φυσικοί και χημικοί, διαπίστωσαν την σύνδεση του δικού μας κόσμου με έναν άλλο πολύ μικρότερου μεγέθους. Όλες αυτές οι διαπιστώσεις με ταυτόχρονα την μεγαλύτερη εικόνα που έχουμε σχηματίσει για τον κόσμο με την ταυτόχρονη ανάπτυξη της αστρονομίας και της μικροσκοπίας, το γνωστό σύμπαν έχει μέγεθος:

10²⁶m

Ενώ το μικρότερο θεωρητικά μέγεθος, όπου μικρότερο από αυτό δεν βγαίνει νόημα, είναι το μέγεθος του Planck:

10^-35m

Εμείς σύμφωνα με την επιστήμη των μαθηματικών, που έχουμε εφεύρει για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε τον γύρω μας κόσμο και να τον χρησιμοποιήσουμε εν τέλει, δεν βρισκόμαστε παρά ενδιάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους (μακρόκοσμος, μικρόκοσμος) που ακόμη εξερευνούμε κι αν κι έχουμε βάλει όρια, αυτά είναι φαινομενικά κι αναμένεται να ξεπεραστούν με κάποιον αφάνταστο τρόπο.

Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως η παρατηρητικότητά μας, μας τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου που μας περιβάλλει. Τόσο στον άμεσα παρατηρήσιμο κόσμο που μας περιβάλλει όσο και στον κόσμο των μεγεθών. Είναι όμως γνωστό λανθασμένο το συμπέρασμα να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας ως κέντρο του σύμπαντος. Απλά αυτή είναι η άποψη της παρατηρητικότητάς μας και έτσι λειτουργεί η χαζομάρα του ανθρώπου.

Παρατηρώντας άλλες εκφάνσεις της ύλης/ενέργειας του κόσμου των μεγεθών, αντιλαμβανόμαστε μόνο τον άνθρωπο ως ευφυές ον, με κριτήρια εντελώς προσωπικά. Είμαστε δηλαδή αναλφάβητοι της ίδιας της ύπαρξης. Άραγε τα κύτταρα που έχουν συνεργαστεί και κατασκευάσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο, είναι μικρότερης σημασίας απ' ότι είναι ο άνθρωπος και αξίζουν λιγότερης προσοχής; Ή στερούνται αντίστοιχης ευφυίας; Ενώ ο άνθρωπος θεωρεί εαυτώ, ανώτερον από αυτά;
Ή μήπως το σύνολο της αστρικής, μεσοαστρικής και "πάει λέγοντας" ύλης - ανιχνεύσιμης ή μη - που απαρτίζει έναν γαλαξία, ο οποίος υπακούει σε εν μέρει εξηγήσημες δυνάμεις που επηρεάζουν τον μακρόκοσμο και την δικής μας κλίμακας ύπαρξη, αποτελεί κάτι ξέχωρο από τον άνθρωπο και τις δυνάμεις που τον διακατέχουν και τον χαρακτηρίζουν;

Είναι στα σίγουρα ανόητο να χαρακτηρίσουμε την περίπτωση της Γης, ως την μόνη γνωστή έκφανση ζωής. Θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα τον ορισμό της δικής μας ζωής και αυτήν και μόνο είμαστε σε θέση κι ενδιαφερόμαστε επί τους παρόντος να αναζητήσουμε. Άλλωστε αυτόν τον τρόπο σκέψης, έχουν υπόψην τους οι επιστήμονες. Αλλά ο μέσος άνθρωπος θεωρεί εαυτώ ξεχωριστό και μοναδικό με ότι συνέπειες έχει αυτό για τον ψυχικό του κόσμο, που μένει ανικανοποιήτος με ένα τεράστιο κενό στην καρδιά της ύπαρξής του και μετά την πληρώνουμε εμείς οι έξυπνοι. ;)

Είναι επίσης επιπόλαιο, να θεωρήσουμε τους ανθρώπους κύτταρα και την Γη έναν μεγαλύτερο οργανισμό. Όπως επίσης είναι επιπόλαιο να θεωρήσουμε τον άνθρωπο Γη και τα κύτταρα ανθρώπους. Ή να θεωρήσουμε τους πλανήτες ανθρώπους και τα κύτταρα γαλαξίες. Οι παραλληλισμοί δεν χωράνε στον διάλογο της λογικής. Αποτελούν μονάχα εξυπνάδες και καλύτερα να αποπαίρνετε τους Εξυπνάκιδες που περνιούνται για Λογικοί. Μην σιωπήσετε μπροστά στην μωρία τους αλλά αποστομώστε τους. Έχει σημασία γιατί η χαζομάρα είναι σύμμαχος με την σιωπή. Όπως είχε πει και ο Nicola Tesla.

“Οι επιστήμονες του σήμερα σκέφτονται βαθιά αντί να σκέφτονται καθαρά. Κάποιος πρέπει να έχει τα λογικά του για να σκεφτεί καθαρά αλλά κάποιος μπορεί να σκεφτεί βαθιά και κάλιστα μπορεί να είναι τρελός.”

Οι χθεσινές αλήθειες δεν ευσταθούν σήμερα και τα πάντα είναι συμβιβασμοί και παραδοχές. Τώρα σκέφτομαι μήπως η Αγάπη είναι ότι είναι τα Βαρυτικά Κύματα για τους πλανήτες και ότι τα spin για τα ηλεκτρόνια;

Περί Προβοκάτσιας κι άλλων Δαιμονίων

Ένας φίλος μου έστειλε το παρακάτω βίντεο.

Ε, όχι αγαπητοί αναγνώστες. Είναι πασιφανές ότι αυτά είναι προβοκάτσιες του αριστερονεοδημοκρατικού λόμπι, που προσπαθεί να υποθάλψει την υγιή αντίδραση της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, όταν διαπίστωσε το πραγματικό έλλειμμα που είχε δημιουργήσει η παλαιά κυβέρνηση και αναγκάστηκε να επαναπροσδιορίσει τις θέσεις της. Θέσεις οι οποίες αποτελούν την άκρη του δόρατος μια ευφυής πολιτικής τακτικής του Γεωργίου Παπανδρέου και των σοσιαλιστών συντρόφων του, οι οποίες θα καταφέρουν να αλλάξουν την πορεία της χώρας μακριά από το τέλμα της χρεωκοπίας και να δημιουργήσουν τις συνθήκες για μία νέα, ακμάζουσα ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Μάλιστα έχει ήδη εκ των προτέρων κατασκευαστεί η προτομή του Γιώργου Παπανδρέου του πρεσβύτερου, που θα κοσμήσει κεντρικό δρόμο της Αθήνας, όταν ο ελληνικός λαός θα έχει ήδη πεισθεί για την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Δηλώσεις συμμετοχής για να παρευρεθεί ο λαός στα εγκαίνια της προτομής, μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει στο ΚΕΠ της περιοχής του κι η εκδήλωση αναμένεται να γίνει sold out. Κριτήριο για την συμμετοχή αποτελεί η οικειοθελής καταβολή του ενός μισθού του στο κόμμα και βλέπουμε...

Καλή Λευτεριά στην Αγορά Καρότων

Προτείνω ανεπιφύλακτα την ακρόαση του παρακάτω κομματιού με αφορμή τις επικείμενες εκλογές.

Καλή λευτεριά στην Ιστορία by Κάλτσες που ρεμβάζουν

Το δικαίωμα της ψήφου αποτελεί αναμφιβόλως όχι μόνο αναφαίρετο δικαίωμα αλλά και σεβαστό. Μα όλοι μας μένουμε σε αυτό. Επειδή, πάμε να ψηφίσουμε οι ευθύνες μας σε αυτή την κοινωνία παύουν κι από εκεί μπορούμε να ασκήσουμε αντιπολίτευση μέσω του τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης ή του πληκτρολογίου του υπολογιστή ή των Likes, Dislikes ή Join κοκ στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα.
Βέβαια, όταν αρχίσουμε να γερνάμε αρχίζουμε να εκφράζουμε το εσώτερο εγώ μας, που καλλιεργούνταν μέσα μας τόσα χρόνια υπό τις συνθήκες της ελληνικής κουλτούρας, την οποία οικιοποιούμαστε συμβιβασμένοι με την "πραγματικότητα" και λιτοδίαιτοι σε αξιοκρατία. Αρχίζουμε να γινόμαστε κρατιστές, αφού αυτό εξυπηρετεί το πολύτιμο εγώ μας και την πολύτιμη ησυχία μας. Όλοι φανταζόμαστε τον κόσμο κατοικημένο από κλώνους μας. Να συμπεριφέρονται κατά πως μας αρέσει και ικανοποιεί εμάς. Όμως, ένας κόσμο κατοικημένος μόνο από κλώνους του Χίτλερ, είναι καταδικασμένος να καταστραφεί.
Γενικότερα η ελληνική παιδεία πάσχει από ευφυία. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε την σημασία των πραγμάτων, των πράξεων και της συμπεριφοράς του γύρω μας κόσμου. Αδυνατούμε να εξηγήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, αφού η συντηριτική κοινωνία γύρω μας, κάνει αυτοκριτική με παρωπίδες και με αυτόν τον τρόπο "εκπαιδεύονται" και τα παιδιά της. Είμαστε ένας λαός χωρίς τόλμη και θάρρος. Ένα μάτσο δειλοί που αρκούνται να ανακλαδίζονται όλη τους την ζωή, υπό τις χρυσές ηλιαχτίδες του μεσογειακού ήλιου. Μάλιστα, εάν υπάρχει η περίπτωση να γίνουν διάσημοι για αυτό, τότε ακόμη το καλύτερο.

Η ζωή στην Ελλάδα όπως την ξέραμε έχει πάψει κι όποιος τρέφει ακόμη ελπίδες επειδή τον χτυπάει ο ήλιος στην μάπα, τότε πλανάται οικτρά. Είμαι υποστηρικτής ότι η ποιότητα ζωής στον πλανήτη και τα ανθρώπινα δικαιώματα βελτιώνοται. Η ανθρώπινη ζωή σήμερα έχει μεγαλύτερη αξία από ότι είχε κάποτε αλλά για να υπάρξει εξέλιξη, θα χρειαστεί βάθος χρόνου και δεν επιθυμώ να ζήσω σε μια περίοδο του πολιτισμού, όπου η ποιότητα ζωής θ' αναπαρίσταται στο - υποθέτω κι ελπίζω - αγλαό μέλλον από μια γραφική παράσταση, που θα παρομοιάζεται με μια μπυροκοιλιά.

Τα αόρατα καρότα όσο μεγαλώνω γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα. Έτσι, που πλέον μετά από τόσα χρόνια ο κόσμος έχει μια πορτοκαλί απόχρωση. Κουράγιο μου δίνει η αντίληψη μερικών ανθρώπων περί λειτουργίας του κόσμου και δε μιλάω για την δράση-αντίδραση, χάλι-γκρίνια.

Συμβασιούχοι VS Κράτος

Για άλλη μια φορά δεν ανανεώνεται η σύμβαση εργαζομένων στο δημόσιο (γνωστοί ως συμβασιούχοι) και διαμαρτύρονται με τους κλασικούς, γραφικούς τρόπους, με συνέχεια την κλασική, γραφική αντίδραση της εκάστοτε κυβέρνησης να στείλει την αστυνομία.

Πηγή: TVXS

Με το συμπάθειο, δεν μπορώ να βρω απόλυτο δίκιο στους συμβασιούχους επειδή τους βαράνε οι μπάτσοι. Και αυτοί φάουλ είναι αλλά μη ξεχνάμε πως είναι άνθρωποι, οι οποίοι ψάχνουν για μια θέση στον ήλιο όπως όλοι μας. Τα κόμματα εκμεταλλεύονται αυτή τους την ανάγκη για χρόνια. Μπορεί να μην είναι σαν εμάς, τους γαμάτους και τους ηθικά ακέραιους...

Παρακαλώ να μην αγνοούμε επειδεικτικά το γεγονός, ότι ο κάθε άνθρωπος έχει πίσω του την δική του ιστορία, τα δικά του πάθη και τα δικά του ελαττώματα και τις δικές τους ανάγκες, οι οποίες μπορεί να τον δείχνουν πιο εγωιστή από εμάς, που ενδεχομένως να έχουμε και λιγότερες υποχρεώσεις.

Κάποιος βλέπει λοιπόν ανθρώπους που θέλουν να εργαστούν και το κράτος τους εμποδίζει.
Άλλος βλέπει ανθρώπους που θέλουν να εργαστούν στο δημόσιο, έχοντας φιλήσει κατουρημένες ποδιές και το κράτος τους ρίχνει χημικά γιατί το "μέσο" τους δεν ήταν τόσο καλό τελικά. Η όλη φάση είναι παράνοια. Εξετάζουμε ένα γεγονός προσπαθώντας να χωρίσουμε τους καλούς και τους κακούς, όταν ο καθένας τους φέρει ευθύνες. Το κράτος ασφαλώς φέρει περισσότερες αλλά οι πολίτες το ψηφίζουν και οι κομματικές σχέσεις το συντηρούν. Το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό;

Έχει πάει κανείς εδώ μέσα για συμβασιούχος; Έχει ακολουθήσει την κομματική οδό για να πιάσει μια οποιαδήποτε δουλειά; Εγώ το έχω κάνει για λόγους που θα εξηγήσω αλλά έκανα πίσω και ποτέ δεν πήγα εν τέλει. Η διαδικασία ήταν αηδιαστική και απωθητική. Αναλογίζοντας τους λόγους μετά από τόσα χρόνια που συμμετείχα σε μια τέτοια διαδικασία, ήταν ότι ο καθένας που το συζήταγα για το αν πρέπει να πάω ή όχι, μου απαντούσε πως ναι, να πας και πως είναι μια ευκαιρία για κάτι καλύτερο.
Πείσθηκα να ξεκινήσω να δω περί τίνος πρόκειται αλλά η όλη διαδικασία με οδήγησε σε μια εσωτερική πάλη. Ενώ όλες οι αξίες που μου είχαν μάθει αντιτίθενταν σε αυτή την παρωδία εύρεσης εργασίας, οι περισσότεροι άνθρωποι που εμπιστεύομαι την άποψή τους, την αποκαλούσανε "ευκαιρία". Στο τέλος δεν δέχτηκα την θέση γιατί δεν με συνέφερε. Ούτε από επαγγελματική άποψη, ούτε από οικονομική. Η παρούσα δουλειά μου στον ιδιωτικό τομέα είναι χίλιες φορές καλύτερη.
Εάν η δουλειά στο δημόσιο ήταν δελεαστική όμως; Τι θα έκανα; Μάλλον θα πήγαινα και μετά θα φρίκαρα ηθικά. Μετά ας πούμε πως δεν θα ανανεωνόταν η σύμβαση. Πως θα αντιδρούσα; Πιθανότατα να με ακολουθούσε μια ηττοπάθεια του στυλ "καλά να πάθεις με αυτούς που έμπλεξες" ή να αισθανόμουν ότι με πιάσανε κορόιδο και θα ζητούσα εκδίκηση/δικαίωση, κάνοντας ότι και οι συμβασιούχοι της Ακρόπολης.

Το αποτέλεσμα πάντως θα ήταν η δημιουργία μιας προσωπικότητας, που θα έχει χάσει τον μπούσουλα των νοημάτων της αξιοκρατίας της υπευθυνότητας κ.ά. αλλά θα μπορεί πλέον να συνεννοείται με τους υπόλοιπους τραγέλαφους της ελληνικής πραγματικότητας.

Το συμπέρασμα είναι πως όλοι λίγο ή πολύ, έχοντας διαμορφωθεί ηθικά κατάλληλα από την ελληνική κουλτούρα, θέλοντας και μη, θα μπαίναμε σε δίλημμα εάν μας δινόταν η ευκαιρία για μία καλύτερη δουλειά, για ένα πιο βέβαιο μέλλον, θυσιάζοντας υψηλά ιδανικά εν γνώσει μας.