Σε δύσκολους καιρούς χρειάζονται δύσκολες λύσεις. Σύμφωνοι!
Μα ακόμη κι αν δεχτούμε πως ο/η ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ ψήφισε μια κυβέρνηση, πιστεύοντας ότι θα δώσει λύσεις στην παραπληγική οικονομική κατάσταση της χώρας μας, είναι πιο λογικό κι έντιμο να δεχτούμε στην συνέχεια, πως αυτό που είχε στο μυαλό του ήταν την αφορολόγητη περιουσία της εκκλησίας, τα golden boys, τους υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους και τους δημοσίους υπαλλήλους με τους αδιευκρίνιστους μισθούς.
Το να κόψεις το 14ο μισθό από τους εργαζομένους αυτής της έρμης χώρας που διοικείται από ένα τσούρμο κουστουμαρισμένων ψευτοηγετών, ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία. Πολιτική αυτοκτονία που το πιστόλι θα στο παρέχει ο λαός κι όχι οι οικονομικά δυνατοί, που κινούν τα νήματα, πίσω από τις κινήσεις των εκλεγμένων πολιτικών μας. Αν θες να αυτοκτονήσεις, τότε διάλεξε τον 2ο τρόπο. Αν πάλι διαλέξεις τον 1ο τρόπο, τότε θα έχεις τους λόγους σου, που δεν με αφορούν. Και πάλι όμως θα βρεις μπροστά σου την λογική.
Πολιτικό κόστος με γνήσια ειλικρινή αισθήματα αντιμετώπισης της κρίσης, είναι πρώτα απ' όλα η φορολόγηση της εκκλησίας. Το να πράξεις για τον λαό για κάτι που σε ψήφισε, αυτονόητα σημαίνει να πράξεις υπέρ του συμφέροντος του λαού κι όχι κατά του.
Και για να κάνεις κάτι τέτοιο, υπάρχουν πολλές λύσεις αλλά όλες θέλουν θάρρος και τόλμη.
Η λύση της κατάργησης του 14ου μισθού, θα κάνει την μεσαία τάξη ακόμη φτωχότερη και τον εργοδότη πλουσιότερο. Χωρίς, επίδομα διακοπών, πόσοι θα κάνουν τις διακοπές που κάνανε ακόμη και το καλοκαίρι που μας πέρασε; Πως θα κινηθεί η αγορά; Πως θα υπάρχει μετρητό στην αγορά, κάτι για το οποίο ψωμολυσσά εδώ και παραπάνω από ενάμιση χρόνο; Και πάει λέγοντας.
Η ανάσα του τέρατος που απειλεί να μου πάρει τον 14ο μισθό, φυσσά στο σβέρκο του καθενός μας. Σημασία έχει να διατηρηθεί η κυριαρχία, η αντικειμενικότητα και να πάψουμε να ασχολούμαστε με τις ασυναρτησίες αντιλαϊκών μέτρων και να δούμε να γίνονται πράξη μέτρα, τα οποία είναι ενάντια στο κατεστημένο, το οποίο μας οδήγησε σε αυτό το σημείο με χαμόγελα, γραβάτες και βαθιές τσέπες.
Πάντα ελπίζω. Και σε αυτή την περίπτωση ελπίζω σε ένα επικοινωνιακό τρικ αφουγκρασμού της αποδοκιμασίας των ελλήνων απέναντι στα σενάρια, που θέλουν την εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου.
Μα ακόμη κι αν δεχτούμε πως ο/η ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ ψήφισε μια κυβέρνηση, πιστεύοντας ότι θα δώσει λύσεις στην παραπληγική οικονομική κατάσταση της χώρας μας, είναι πιο λογικό κι έντιμο να δεχτούμε στην συνέχεια, πως αυτό που είχε στο μυαλό του ήταν την αφορολόγητη περιουσία της εκκλησίας, τα golden boys, τους υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους και τους δημοσίους υπαλλήλους με τους αδιευκρίνιστους μισθούς.
Το να κόψεις το 14ο μισθό από τους εργαζομένους αυτής της έρμης χώρας που διοικείται από ένα τσούρμο κουστουμαρισμένων ψευτοηγετών, ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία. Πολιτική αυτοκτονία που το πιστόλι θα στο παρέχει ο λαός κι όχι οι οικονομικά δυνατοί, που κινούν τα νήματα, πίσω από τις κινήσεις των εκλεγμένων πολιτικών μας. Αν θες να αυτοκτονήσεις, τότε διάλεξε τον 2ο τρόπο. Αν πάλι διαλέξεις τον 1ο τρόπο, τότε θα έχεις τους λόγους σου, που δεν με αφορούν. Και πάλι όμως θα βρεις μπροστά σου την λογική.
Πολιτικό κόστος με γνήσια ειλικρινή αισθήματα αντιμετώπισης της κρίσης, είναι πρώτα απ' όλα η φορολόγηση της εκκλησίας. Το να πράξεις για τον λαό για κάτι που σε ψήφισε, αυτονόητα σημαίνει να πράξεις υπέρ του συμφέροντος του λαού κι όχι κατά του.
Και για να κάνεις κάτι τέτοιο, υπάρχουν πολλές λύσεις αλλά όλες θέλουν θάρρος και τόλμη.
Η λύση της κατάργησης του 14ου μισθού, θα κάνει την μεσαία τάξη ακόμη φτωχότερη και τον εργοδότη πλουσιότερο. Χωρίς, επίδομα διακοπών, πόσοι θα κάνουν τις διακοπές που κάνανε ακόμη και το καλοκαίρι που μας πέρασε; Πως θα κινηθεί η αγορά; Πως θα υπάρχει μετρητό στην αγορά, κάτι για το οποίο ψωμολυσσά εδώ και παραπάνω από ενάμιση χρόνο; Και πάει λέγοντας.
Η ανάσα του τέρατος που απειλεί να μου πάρει τον 14ο μισθό, φυσσά στο σβέρκο του καθενός μας. Σημασία έχει να διατηρηθεί η κυριαρχία, η αντικειμενικότητα και να πάψουμε να ασχολούμαστε με τις ασυναρτησίες αντιλαϊκών μέτρων και να δούμε να γίνονται πράξη μέτρα, τα οποία είναι ενάντια στο κατεστημένο, το οποίο μας οδήγησε σε αυτό το σημείο με χαμόγελα, γραβάτες και βαθιές τσέπες.
Πάντα ελπίζω. Και σε αυτή την περίπτωση ελπίζω σε ένα επικοινωνιακό τρικ αφουγκρασμού της αποδοκιμασίας των ελλήνων απέναντι στα σενάρια, που θέλουν την εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου.
