Σχετικά με το Σύμπαν και το Σύμπαν με το Σχετικά

http://primaxstudio.com/stuff/scale_of_universe/

Επισκεπτόμενος την παραπάνω ιστοσελίδα, η οποία σε εισαγάγει σε έναν μαγικό κόσμο μεγάλων ανακαλύψεων και όλων των μεγεθών, βαλμένη σε μία όμορφα περίληψη των ανακαλύψεων της αστρονομίας, αστροφυσικής, μικροσκοπίας, βιολοβίας κι άλλων επιστημών σε βάζει σε ένα μονοπάτι σκέψεων, που σίγουρα είναι διάσπαρτα από τα αποτυπώματα ανθρώπινων ποδιών που το έχουν βαδίσει ήδη.

Η αντίληψη της σύνθεσης του γύρω μας κόσμου άλλαξε αρχικά με την γέννηση της μικροσκοπίας με το 1ο οπτικό μικροσκόπιο να κατασκευάζεται στην Ολλανδία το 1590 και να σηματοδοτεί την ανακάλυψη ενός νέου κόσμου. Αργότερα ο Λαβουαζιέ και άλλοι φυσικοί και χημικοί, διαπίστωσαν την σύνδεση του δικού μας κόσμου με έναν άλλο πολύ μικρότερου μεγέθους. Όλες αυτές οι διαπιστώσεις με ταυτόχρονα την μεγαλύτερη εικόνα που έχουμε σχηματίσει για τον κόσμο με την ταυτόχρονη ανάπτυξη της αστρονομίας και της μικροσκοπίας, το γνωστό σύμπαν έχει μέγεθος:

10²⁶m

Ενώ το μικρότερο θεωρητικά μέγεθος, όπου μικρότερο από αυτό δεν βγαίνει νόημα, είναι το μέγεθος του Planck:

10^-35m

Εμείς σύμφωνα με την επιστήμη των μαθηματικών, που έχουμε εφεύρει για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε τον γύρω μας κόσμο και να τον χρησιμοποιήσουμε εν τέλει, δεν βρισκόμαστε παρά ενδιάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους (μακρόκοσμος, μικρόκοσμος) που ακόμη εξερευνούμε κι αν κι έχουμε βάλει όρια, αυτά είναι φαινομενικά κι αναμένεται να ξεπεραστούν με κάποιον αφάνταστο τρόπο.

Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως η παρατηρητικότητά μας, μας τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου που μας περιβάλλει. Τόσο στον άμεσα παρατηρήσιμο κόσμο που μας περιβάλλει όσο και στον κόσμο των μεγεθών. Είναι όμως γνωστό λανθασμένο το συμπέρασμα να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας ως κέντρο του σύμπαντος. Απλά αυτή είναι η άποψη της παρατηρητικότητάς μας και έτσι λειτουργεί η χαζομάρα του ανθρώπου.

Παρατηρώντας άλλες εκφάνσεις της ύλης/ενέργειας του κόσμου των μεγεθών, αντιλαμβανόμαστε μόνο τον άνθρωπο ως ευφυές ον, με κριτήρια εντελώς προσωπικά. Είμαστε δηλαδή αναλφάβητοι της ίδιας της ύπαρξης. Άραγε τα κύτταρα που έχουν συνεργαστεί και κατασκευάσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο, είναι μικρότερης σημασίας απ' ότι είναι ο άνθρωπος και αξίζουν λιγότερης προσοχής; Ή στερούνται αντίστοιχης ευφυίας; Ενώ ο άνθρωπος θεωρεί εαυτώ, ανώτερον από αυτά;
Ή μήπως το σύνολο της αστρικής, μεσοαστρικής και "πάει λέγοντας" ύλης - ανιχνεύσιμης ή μη - που απαρτίζει έναν γαλαξία, ο οποίος υπακούει σε εν μέρει εξηγήσημες δυνάμεις που επηρεάζουν τον μακρόκοσμο και την δικής μας κλίμακας ύπαρξη, αποτελεί κάτι ξέχωρο από τον άνθρωπο και τις δυνάμεις που τον διακατέχουν και τον χαρακτηρίζουν;

Είναι στα σίγουρα ανόητο να χαρακτηρίσουμε την περίπτωση της Γης, ως την μόνη γνωστή έκφανση ζωής. Θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα τον ορισμό της δικής μας ζωής και αυτήν και μόνο είμαστε σε θέση κι ενδιαφερόμαστε επί τους παρόντος να αναζητήσουμε. Άλλωστε αυτόν τον τρόπο σκέψης, έχουν υπόψην τους οι επιστήμονες. Αλλά ο μέσος άνθρωπος θεωρεί εαυτώ ξεχωριστό και μοναδικό με ότι συνέπειες έχει αυτό για τον ψυχικό του κόσμο, που μένει ανικανοποιήτος με ένα τεράστιο κενό στην καρδιά της ύπαρξής του και μετά την πληρώνουμε εμείς οι έξυπνοι. ;)

Είναι επίσης επιπόλαιο, να θεωρήσουμε τους ανθρώπους κύτταρα και την Γη έναν μεγαλύτερο οργανισμό. Όπως επίσης είναι επιπόλαιο να θεωρήσουμε τον άνθρωπο Γη και τα κύτταρα ανθρώπους. Ή να θεωρήσουμε τους πλανήτες ανθρώπους και τα κύτταρα γαλαξίες. Οι παραλληλισμοί δεν χωράνε στον διάλογο της λογικής. Αποτελούν μονάχα εξυπνάδες και καλύτερα να αποπαίρνετε τους Εξυπνάκιδες που περνιούνται για Λογικοί. Μην σιωπήσετε μπροστά στην μωρία τους αλλά αποστομώστε τους. Έχει σημασία γιατί η χαζομάρα είναι σύμμαχος με την σιωπή. Όπως είχε πει και ο Nicola Tesla.

“Οι επιστήμονες του σήμερα σκέφτονται βαθιά αντί να σκέφτονται καθαρά. Κάποιος πρέπει να έχει τα λογικά του για να σκεφτεί καθαρά αλλά κάποιος μπορεί να σκεφτεί βαθιά και κάλιστα μπορεί να είναι τρελός.”

Οι χθεσινές αλήθειες δεν ευσταθούν σήμερα και τα πάντα είναι συμβιβασμοί και παραδοχές. Τώρα σκέφτομαι μήπως η Αγάπη είναι ότι είναι τα Βαρυτικά Κύματα για τους πλανήτες και ότι τα spin για τα ηλεκτρόνια;

Περί Προβοκάτσιας κι άλλων Δαιμονίων

Ένας φίλος μου έστειλε το παρακάτω βίντεο.

Ε, όχι αγαπητοί αναγνώστες. Είναι πασιφανές ότι αυτά είναι προβοκάτσιες του αριστερονεοδημοκρατικού λόμπι, που προσπαθεί να υποθάλψει την υγιή αντίδραση της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, όταν διαπίστωσε το πραγματικό έλλειμμα που είχε δημιουργήσει η παλαιά κυβέρνηση και αναγκάστηκε να επαναπροσδιορίσει τις θέσεις της. Θέσεις οι οποίες αποτελούν την άκρη του δόρατος μια ευφυής πολιτικής τακτικής του Γεωργίου Παπανδρέου και των σοσιαλιστών συντρόφων του, οι οποίες θα καταφέρουν να αλλάξουν την πορεία της χώρας μακριά από το τέλμα της χρεωκοπίας και να δημιουργήσουν τις συνθήκες για μία νέα, ακμάζουσα ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Μάλιστα έχει ήδη εκ των προτέρων κατασκευαστεί η προτομή του Γιώργου Παπανδρέου του πρεσβύτερου, που θα κοσμήσει κεντρικό δρόμο της Αθήνας, όταν ο ελληνικός λαός θα έχει ήδη πεισθεί για την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Δηλώσεις συμμετοχής για να παρευρεθεί ο λαός στα εγκαίνια της προτομής, μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει στο ΚΕΠ της περιοχής του κι η εκδήλωση αναμένεται να γίνει sold out. Κριτήριο για την συμμετοχή αποτελεί η οικειοθελής καταβολή του ενός μισθού του στο κόμμα και βλέπουμε...

Καλή Λευτεριά στην Αγορά Καρότων

Προτείνω ανεπιφύλακτα την ακρόαση του παρακάτω κομματιού με αφορμή τις επικείμενες εκλογές.

Καλή λευτεριά στην Ιστορία by Κάλτσες που ρεμβάζουν

Το δικαίωμα της ψήφου αποτελεί αναμφιβόλως όχι μόνο αναφαίρετο δικαίωμα αλλά και σεβαστό. Μα όλοι μας μένουμε σε αυτό. Επειδή, πάμε να ψηφίσουμε οι ευθύνες μας σε αυτή την κοινωνία παύουν κι από εκεί μπορούμε να ασκήσουμε αντιπολίτευση μέσω του τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης ή του πληκτρολογίου του υπολογιστή ή των Likes, Dislikes ή Join κοκ στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα.
Βέβαια, όταν αρχίσουμε να γερνάμε αρχίζουμε να εκφράζουμε το εσώτερο εγώ μας, που καλλιεργούνταν μέσα μας τόσα χρόνια υπό τις συνθήκες της ελληνικής κουλτούρας, την οποία οικιοποιούμαστε συμβιβασμένοι με την "πραγματικότητα" και λιτοδίαιτοι σε αξιοκρατία. Αρχίζουμε να γινόμαστε κρατιστές, αφού αυτό εξυπηρετεί το πολύτιμο εγώ μας και την πολύτιμη ησυχία μας. Όλοι φανταζόμαστε τον κόσμο κατοικημένο από κλώνους μας. Να συμπεριφέρονται κατά πως μας αρέσει και ικανοποιεί εμάς. Όμως, ένας κόσμο κατοικημένος μόνο από κλώνους του Χίτλερ, είναι καταδικασμένος να καταστραφεί.
Γενικότερα η ελληνική παιδεία πάσχει από ευφυία. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε την σημασία των πραγμάτων, των πράξεων και της συμπεριφοράς του γύρω μας κόσμου. Αδυνατούμε να εξηγήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, αφού η συντηριτική κοινωνία γύρω μας, κάνει αυτοκριτική με παρωπίδες και με αυτόν τον τρόπο "εκπαιδεύονται" και τα παιδιά της. Είμαστε ένας λαός χωρίς τόλμη και θάρρος. Ένα μάτσο δειλοί που αρκούνται να ανακλαδίζονται όλη τους την ζωή, υπό τις χρυσές ηλιαχτίδες του μεσογειακού ήλιου. Μάλιστα, εάν υπάρχει η περίπτωση να γίνουν διάσημοι για αυτό, τότε ακόμη το καλύτερο.

Η ζωή στην Ελλάδα όπως την ξέραμε έχει πάψει κι όποιος τρέφει ακόμη ελπίδες επειδή τον χτυπάει ο ήλιος στην μάπα, τότε πλανάται οικτρά. Είμαι υποστηρικτής ότι η ποιότητα ζωής στον πλανήτη και τα ανθρώπινα δικαιώματα βελτιώνοται. Η ανθρώπινη ζωή σήμερα έχει μεγαλύτερη αξία από ότι είχε κάποτε αλλά για να υπάρξει εξέλιξη, θα χρειαστεί βάθος χρόνου και δεν επιθυμώ να ζήσω σε μια περίοδο του πολιτισμού, όπου η ποιότητα ζωής θ' αναπαρίσταται στο - υποθέτω κι ελπίζω - αγλαό μέλλον από μια γραφική παράσταση, που θα παρομοιάζεται με μια μπυροκοιλιά.

Τα αόρατα καρότα όσο μεγαλώνω γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα. Έτσι, που πλέον μετά από τόσα χρόνια ο κόσμος έχει μια πορτοκαλί απόχρωση. Κουράγιο μου δίνει η αντίληψη μερικών ανθρώπων περί λειτουργίας του κόσμου και δε μιλάω για την δράση-αντίδραση, χάλι-γκρίνια.

Συμβασιούχοι VS Κράτος

Για άλλη μια φορά δεν ανανεώνεται η σύμβαση εργαζομένων στο δημόσιο (γνωστοί ως συμβασιούχοι) και διαμαρτύρονται με τους κλασικούς, γραφικούς τρόπους, με συνέχεια την κλασική, γραφική αντίδραση της εκάστοτε κυβέρνησης να στείλει την αστυνομία.

Πηγή: TVXS

Με το συμπάθειο, δεν μπορώ να βρω απόλυτο δίκιο στους συμβασιούχους επειδή τους βαράνε οι μπάτσοι. Και αυτοί φάουλ είναι αλλά μη ξεχνάμε πως είναι άνθρωποι, οι οποίοι ψάχνουν για μια θέση στον ήλιο όπως όλοι μας. Τα κόμματα εκμεταλλεύονται αυτή τους την ανάγκη για χρόνια. Μπορεί να μην είναι σαν εμάς, τους γαμάτους και τους ηθικά ακέραιους...

Παρακαλώ να μην αγνοούμε επειδεικτικά το γεγονός, ότι ο κάθε άνθρωπος έχει πίσω του την δική του ιστορία, τα δικά του πάθη και τα δικά του ελαττώματα και τις δικές τους ανάγκες, οι οποίες μπορεί να τον δείχνουν πιο εγωιστή από εμάς, που ενδεχομένως να έχουμε και λιγότερες υποχρεώσεις.

Κάποιος βλέπει λοιπόν ανθρώπους που θέλουν να εργαστούν και το κράτος τους εμποδίζει.
Άλλος βλέπει ανθρώπους που θέλουν να εργαστούν στο δημόσιο, έχοντας φιλήσει κατουρημένες ποδιές και το κράτος τους ρίχνει χημικά γιατί το "μέσο" τους δεν ήταν τόσο καλό τελικά. Η όλη φάση είναι παράνοια. Εξετάζουμε ένα γεγονός προσπαθώντας να χωρίσουμε τους καλούς και τους κακούς, όταν ο καθένας τους φέρει ευθύνες. Το κράτος ασφαλώς φέρει περισσότερες αλλά οι πολίτες το ψηφίζουν και οι κομματικές σχέσεις το συντηρούν. Το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό;

Έχει πάει κανείς εδώ μέσα για συμβασιούχος; Έχει ακολουθήσει την κομματική οδό για να πιάσει μια οποιαδήποτε δουλειά; Εγώ το έχω κάνει για λόγους που θα εξηγήσω αλλά έκανα πίσω και ποτέ δεν πήγα εν τέλει. Η διαδικασία ήταν αηδιαστική και απωθητική. Αναλογίζοντας τους λόγους μετά από τόσα χρόνια που συμμετείχα σε μια τέτοια διαδικασία, ήταν ότι ο καθένας που το συζήταγα για το αν πρέπει να πάω ή όχι, μου απαντούσε πως ναι, να πας και πως είναι μια ευκαιρία για κάτι καλύτερο.
Πείσθηκα να ξεκινήσω να δω περί τίνος πρόκειται αλλά η όλη διαδικασία με οδήγησε σε μια εσωτερική πάλη. Ενώ όλες οι αξίες που μου είχαν μάθει αντιτίθενταν σε αυτή την παρωδία εύρεσης εργασίας, οι περισσότεροι άνθρωποι που εμπιστεύομαι την άποψή τους, την αποκαλούσανε "ευκαιρία". Στο τέλος δεν δέχτηκα την θέση γιατί δεν με συνέφερε. Ούτε από επαγγελματική άποψη, ούτε από οικονομική. Η παρούσα δουλειά μου στον ιδιωτικό τομέα είναι χίλιες φορές καλύτερη.
Εάν η δουλειά στο δημόσιο ήταν δελεαστική όμως; Τι θα έκανα; Μάλλον θα πήγαινα και μετά θα φρίκαρα ηθικά. Μετά ας πούμε πως δεν θα ανανεωνόταν η σύμβαση. Πως θα αντιδρούσα; Πιθανότατα να με ακολουθούσε μια ηττοπάθεια του στυλ "καλά να πάθεις με αυτούς που έμπλεξες" ή να αισθανόμουν ότι με πιάσανε κορόιδο και θα ζητούσα εκδίκηση/δικαίωση, κάνοντας ότι και οι συμβασιούχοι της Ακρόπολης.

Το αποτέλεσμα πάντως θα ήταν η δημιουργία μιας προσωπικότητας, που θα έχει χάσει τον μπούσουλα των νοημάτων της αξιοκρατίας της υπευθυνότητας κ.ά. αλλά θα μπορεί πλέον να συνεννοείται με τους υπόλοιπους τραγέλαφους της ελληνικής πραγματικότητας.

Το συμπέρασμα είναι πως όλοι λίγο ή πολύ, έχοντας διαμορφωθεί ηθικά κατάλληλα από την ελληνική κουλτούρα, θέλοντας και μη, θα μπαίναμε σε δίλημμα εάν μας δινόταν η ευκαιρία για μία καλύτερη δουλειά, για ένα πιο βέβαιο μέλλον, θυσιάζοντας υψηλά ιδανικά εν γνώσει μας.

Ανατολικοδυτικο-ΕυρωπΈος

Το νέο Πεδίο του Άρεως είναι γεγονός;

Όχι ακόμη, όπως αποδείχθηκε μια μικρή βόλτα με έναν φίλο!
Απλά παραδωθήκανε μερικά σημεία του πάρκου για προεκλογικούς λόγους. Η αλήθεια είναι ότι είναι εντυπωσιακό και μόλις αρχίσεις να περπατάς στα τελειωμένα δρομάκια του, πραγματικά αναρωτιέσαι εάν ακόμη βρίσκεσαι σε ελληνικό έδαφος.

Αλλά όπως θα φανεί και στην συνέχεια της περιγραφής, όσο κι αν καλλωπίσεις ένα μέρος, δεν γίνεται να καλλωπιστούν και οι κάτοικοί του.

Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε όταν εντοπίσαμε το μικρό καλαίσθητο ποταμάκι με το άγριο γρασίδι-γκαζόν να το αγκαλιάζει από τις δύο του πλευρές, βάζοντας σοβαρή υποψηφιότητα για μελλοντικούς ρομαντικούς περιπάτους. Μας έκανε εντύπωση πως δεν είχε κόσμο αλλά δεν υπήρχαν ούτε εμπόδια για να μπεις, ούτε καμία προειδοποιητική πινακίδα. Λίγα δευτερόλεπτα αφότου πατήσαμε το πόδι μας στο δρομάκι, που συντροφεύει το ποταμάκι στην ροή του, αρχίσανε να ακούγονται αμυδρά φωνές υστερίας από μακριά. Στην αρχή συνεπαρμένοι από την όλη όμορφη ατμόσφαιρα του μέρους, νομίσαμε πως ήταν κάποιο στοιχειό, που καραδοκεί στα τρεχούμενα νερά με ποιος ξέρει, σκοτεινούς σκοπούς.
Σμίγωντας τα φρύδια μας για να μπορέσουμε να εστιάσουμε καλύτερα σε μεγάλη απόσταση διαπιστώσαμε πως η μορφή ανήκε σε μία φύλακα, μάλλον ασφαλίτισσα (secturity αγγλιστί). Τεντώνοντας τα αυτιά μας ακούσαμε φράσεις όπως "Έλεος, αμάν πια" κι άλλα τέτοια. Μετά από λίγο αντιληφθήκαμε πως απευθυνόταν σε εμάς και εν τέλει μας ζητούσε μέσα από τις υστερικές φράσεις της να βγούμε έξω από εκεί.
Μην αποδεχόμενος όμως μια τέτοια λεκτική προσέγγιση, κατευθύνθηκα προς το μέρος της αποζητώντας μία ορθή ανταλλαγή λέξεων. Μέσα σε λίγες στιγμές αντιλήφθηκα, πως αυτή μου η αναζήτηση κατέληξε σε αιματοχυσία του διαλόγου.
Η σεκιουρίτισσα με απλές αυτιστικές μαχαιριές με έβγαλε εκτός μάχης και αποχώρησα συντετριμμμένος, μην καταφέροντας να της κάνω την παραμικρή γρατζουνιά.
- Νεαρέ! Απαγορεύεται εδώ. Βγες έξω.
- Κύριος για εσάς! (μου βγήκε το κόμπλεξ δήθεν ανωτερότητας σε αυτό το σημείο)
- Απαγορεύεται. Βγείτε έξω.
- Επειδή, δεν υπήρχε σήμανση, δεν είναι ακόμη έτοιμο αυτό το κομμάτι; Γιατί φαίνεται τελειωμένο.
- Βγείτε έξω παρακαλώ κύριε. Έλεος σήμερα. (δείχνοντας με το χέρι της την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που εμείς ήρθαμε)
- Καλά εντάξει. Βγαίνω από την άλλη.
- Κύριε, από εδώ βγείτε. Απαγορεύεται.
- Γιατί απαγορεύεται από εκεί.
- Παρακαλώ κύριε ελάτε από εδώ. Απαγορεύεται.
- Οκ. Θα βγω από την άλλη. Η συνομιλία είναι αδύνατη μαζί σου. Άντε γεια!

Έτσι αποχωρήσαμε ατάκτως από τα παραμυθένια μέρη του κέντρου των Αθηνών, τσουρουφλώντας μας τις λογικές οι φλόγες μίας υστερικιάς δράκαινας.

Η ολική μας έξοδο από το πάρκο, στιγματίστηκε από την παρατήρηση του συνοδοιπόρου μου, σχετικά με το μεγάλο άγαλμα του βασιλιά Κωνσταντίνου, χωρίς ημερομηνίες για το πότε βασίλεψε και για το πότε διώχθηκε απ' τον ελληνικό λαό.

Αναπολώντας την νέα εμφάνιση του Πεδίου του Άρεως αργότερα, αναπώλησα τους περιπάτους μου στα απέραντα πάρκα των κέντρων του Παρισιού και του Βερολίνου και συμπέρανα πως σαν γνήσιος κακοζωισμένος Αθηναίος, στερημένος και με ποιότητα ζωής ανατολιδυτικοευρωπΕου, χάρηκα με το μικρό ποταμάκι που μου δείξανε στην πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα.

Διαβάστε κι εδώ: Athens Voice

Παρθενογέννηση

Ένα από τα ψυχικά γνωρίσματα, του σημερινού ανθρώπου με τον πρωτόγονο ψυχισμό και την ατροφική αντίληψη του περί Ύπαρξης, είναι η πεποίθησή του ότι είναι παρθενογέννητος. Μία αντίληψη φυσικά, με την οποία αλίμονο δεν γεννιέται, αλλά καλλιεργείται και ενδυναμώνεται κάθε φορά, που δρα στην κοινωνία που έχει ήδη διαμορφωθεί, παθητικά αρχικά και στην συνέχεια ενεργητικά σαν φερέφωνο της λογικής που εκπαιδεύτηκε.

Θέλοντας να βρούμε μία απλή απόδειξη ότι ο άνθρωπος δημιουργείται κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του προηγούμενού του, αρκεί να σκεφτούμε ότι όσοι άνθρωποι γεννήθηκαν πριν 100 χρόνια, τότε έχουν πεθάνει. Ελάχιστοι είναι ακόμη ζωντανοί. Όλοι οι άνθρωποι λοιπόν που γεννήθηκαν την δεκαετία του 1910 και έδρασαν το διάστημα που ακολούθησε, έχουν πάψει να υπάρχουν αλλά η επιρροή τους έχει μείνει στους σημερινούς ανθρώπους. Οι επιπτώσεις των πράξεών τους και η στάση της ζωής τους, έχει αποτυπωθεί στο Σήμερα. Γιατί απλούστατα ο τρόπος που λειτουργεί ο κόσμος δεν άλλαξε διόλου. Με τις ίδιες αρχές κι αξίες λειτουργούσε το 1910 και με τις ίδιες αρχές και αξίες λειτουργεί και σήμερα εν έτει 2010.

Μα αυτό αδυνατεί να δει ο νέος σήμερα άνθρωπος, που όχι μόνο γίνεται στόχος υπερύψωσης του Εγώ του από τα κοινωνικά πρότυπα που του προβάλλονται μέσω των μέσων διασκέδασης και της διαφήμισης αλλά κι επειδή έχει παντελώς άγνοια για την προέλευση του ψυχισμού του και τις αιτίες των παθών του.

Ένα χαρακτηριστικό παντελούς άγνοιας της αναπόφευκτης επιρροής της κοινωνίας, είναι η μονόχνωτη κριτική που μπορεί να γίνει π.χ. σε ένα έργο τέχνης. Ένα έργο τέχνης τείνει να δημιουργεί συνειρμούς στους αποδέκτες του. Οι συνειρμοί του εγωμανή λοιπόν, θα τον οδηγήσουν πολύ συχνά στο συμπέρασμα ότι υπάρχει κάτι κλεμμένο, επειδή τυγχάνει να κάνει συνειρμό με ένα άλλο έργο τέχνης που να του θυμίζει το συγκεκριμμένο.
Δεν μιλάω για προφανής αντιγραφή, όπως συμβαίνει πχ στους κύκλους του ελαφρολαϊκού τραγουδιού ή στους τομείς της τηλεόρασης και των περιοδικών αλλά κάτι που εφόσον αντιλαμβάνεσαι την επιρροή που λαμβάνεις από τα μυριάδες ερεθίσματα που δέχεσαι καθημερινά, μαθαίνεις να ξεχωρίζεις και να αναπτύσσεις εν τέλει ψήγματα κριτικής σκέψης.

η Εποχή της Ψηφιοποίησης

Λέγεται πως διανύουμε την εποχή της πληροφορίας. Ενδεχομένως ναι, μπορούμε να το πούμε κι έτσι. Γιατί τα data, πληροφορίες είναι. Όμως, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε και εποχή της Ψηφιοποίησης. Έχει ξεκινήσει να ψηφιοποιείται η πραγματικότητα. Επί το πλείστον, έχουν αρχίσει να ψηφιοποιούνται οι αναπαραστάσεις της πραγματικότητας κι όχι η ίδια η πραγματικότητα ακόμη. Μα και η ψηφιοποίηση είναι μέρος της πραγματικότητας κι ενδεχομένως η πραγματικότητα να είναι ήδη ψηφιοποιημένη (βλέπε κοσμολογική θεωρία του ολλογράμματος).

Κοιτώντας την εξέλιξη της επιστήμης και την εφαρμογή των υπολογιστικών συστημάτων σε κάθε λογής δραστηριότητα, διαπιστώνω πως τα πραγματικά διαστημικά ταξίδια δεν θα γίνονται με ανθρώπους και με διαστημόπλοια, όπως βλέπουμε στα star trek και στα κάθε λογής science fiction για καθημερινή κατανάλωση. Αυτό θα αποτελεί αντίστοιχο παράδειγμα για το μέλο όπως ο τρόπος ταξιδιού στο έργο του Ιουλίου Βερν "Ταξίδι στην Σελήνη" αποτελεί για το σήμερα.

Η ψηφιοποίηση των πάντων έχει ξεκινήσει ήδη. Είναι απλά θέμα χρόνου η ψηφιοποίηση και του ανθρώπου. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη. Μα στην πορεία για την ψηφιοποίηση του ανθρώπινου εγκεφάλου και των παρελκόμενών του, θα συμμετάσχουν κι άλλα επιστημονικά θαύματα, τα οποία θα φαίνονται ακατανόητα σε έναν άνθρωπο του σήμερα. Φανταστείτε ποτάμια και παραπόταμους, που ενώνονται και σχηματίζουν έναν μεγάλο. Σε αυτό το σημείο θ' αναρωτηθούμε τι είδους δέλτα θα σχηματίσει αυτός ο ποταμός όταν θα ξεβραστεί στην θάλασσα; Πόσο κοντά βρίσκεται ένα τέτοιο μέλλον και τι θα σημάνει, όχι μόνο για το μελλοντικό παρόν, για το μέλλον του μέλλοντος αλλά και για το παρελθόν του;

Τα πρώτα σοβαρά ερωτήματα που μου έρχονται στο μυαλό είναι τα εξής:

1. Η υπόσταση του ανθρώπου και η έννοια της ψυχής θα χαθεί για πάντα, αφού η συνείδηση θα έχει την ικανότητα να αποχωριστεί από το σώμα. Να πολλαπλασιαστεί ίσως και να μην πεθαίνει ποτέ, οδηγώντας την εξέλιξη κι όλα τα παρακλάδια της σε απρόβλεπτα μονοπάτια πέρα από κάθε φαντασία και προσδοκία.

2. Η αγάπη κι ο έρωτας τι θα απογίνουν; Θα ψηφιοποιηθούν μαζί με την υπόλοιπη συνείδηση του εγκεφάλου φυσικά. Η αιωνιότητα που θα έχει περιέλθει η συνειδητότητα θα τον εξασθενήσει και θα χαθεί, αφού θα έχουμε αποχωριστεί για πάντα την ζωώδη μας κληρονομιά; Η ψηφιοποίησή του, σύμφωνα με την παρούσα ηθική είναι ταμπού και ίσως βλασφημία στην ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου. Οπότε, είναι αναμενόμενο να περιμένουμε ένα πελώριο χάσμα γεννεών. Η επιστημονική εξέλιξη ήδη δημιουργεί χάσματα γεννεών ανάμεσα σε γενιές που απέχουν μεταξύ τους όλο και πιο μικρά χρονικά διαστήματα.

*

Από την άλλη πλευρά, ποιοι είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε την εξέλιξη του ανθρώπου και την πορεία του στον χρόνο;
Κρίνοντας από την ήδη καταγεγραμμένη πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης, χωρίς να επηρεαζόμαστε από την ισχυρή για σήμερα, μόδα της μοιρολατρίας, φαίνεται πως φαινομενικά η Φύση έπαψε να επηρεάζει την εξέλιξη του ανθρώπου, ο οποίος έχει ήδη αρχίσει εδώ και 100 το πολύ χρόνια να ορίζει ο ίδιος το εξωτερικό του περιβάλλον, να το αλλάζει κατά βούληση και κατά κόρον βάση των αναγκών του.
Μα ξεχνάμε πως η φύση συνεχίζει ν' αντιπροσωπεύεται από τον άνθρωπο, που είναι δημιούργημά της και τα δημιουργήματα του ανθρώπου, μία ακόμη έκφανσή της.
Η επιστήμη δεν είναι απλά και παρά μόνο ο διάδοχος της θρησκείας, που με την σειρά της διαδέχτηκε την μαγεία, τρόπους σκέψης και αντιμετώπισης της πραγματικότητας που ανέπτυξε ο άνθρωπος καθώς ο ανθρώπινος πολιτισμός διαμορφωνόταν, εξελισσόταν και μετουσιωνόταν κάθε φορά σε κάτι καινούργιο.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω καθώς το άρθρο του TVXS με τα πιστεύω και τα κατορθώματα του Ray Kurzweil, για την έλευση ενός ανθρώπινου πολιτισμού που η τεχνολογία θα έχει φτάσει στο σημείο να ψηφιοποιήσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο και να φέρει τους νεκρούς στην ζωή κι εν τέλει να ενωθούν τα πάντα σε Ένα, δημιουργώντας μια Μοναδικότητα, τίθεται το εξής ενδιαφέρον ερώτημα σε φιλοσοφικό πάντα επίπεδο:

Γιατί η ζωή δημιουργήθηκε με την τάση να εξελιχθεί σε έναν οργανισμό που καταστρέφοντας την ίδια την μήτρα που τον γέννησε, θα εξελιχθεί στο τέλος σε μια μοναδικότητα η οποία θα έχει την τάση να ξεχυθεί στο σύμπαν;

Εργασία και Χαρά

Πολλοί πιστεύουν πως την σήμερον ημέρα, είναι δύσκολο έως ουτοπικό να κάνεις το χόμπι σου δουλειά। Έρχεται όμως μία μερίδα εργαζομένων που έρχεται να τους διαψεύσει και να τους υποσχεθεί το αντίθετο.

Η εικόνα είναι από εδώ

Κάποιοι αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι ο ξαπλωμένος δεν είχε πληρώσει εισιτήριο, ενώ άλλοι ότι προσπάθησε να μπει σε συρμό, χωρίς να περιμένει πρώτα να αποβιβαστεί ο κόσμος προκαλώντας την οργή των ειδικών φρουρών-ματατζήδων-πρασινοφρουρών ή ότι άλλο είναι αυτοί। Κάπου πήρε το αυτί μου ότι έπινε νερό μέσα στους χώρους του ηλεκτρικού, κάτι που απαγορεύεται ρητά από τους κανονισμούς που επαναλαμβάνονται τακτικά από τα μεγάφωνα των σταθμών। Κι όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος αγαπητοί συνεπιβάτες.

Nazi Fights Back Athens Pride 2010

Πως θα σας φαινόταν εσάς δήθεν ανοιχτόμυαλες αδερφές, μια τέτοια αφίσα;

Ανθρώπινα Παραπήγματα

Μολοτοφολιστές θεωρούν δίκαιο να ρίξουν μολότοφ σε τράπεζες, θεωρώντας τους υπαλλήλους της υπηρέτες του καπιταλισμού και άρα ότι πάθουν θα τους αξίζει, ακυρώνοντας μια λαϊκή εξέγερση. Οι υπάλληλοι ήταν κάποιοι από εμάς όπως ήταν ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Το κίνημα του αναρχισμού σπιλώθηκε για ακόμη μια φορά από επαναστάτες του πούτσου, κουνώντας γραφικές πλέον σημαίες, χωρίς όμως να πέσουμε στην παγίδα εξισώνοντας τις ειρηνικές εκφάνσεις του κινήματος με το σπορ της βίας.

Οι πολιτικοί μέσα στην εκλεγμένη ξεφτίλα τους από μία αστυνομική δημοκρατία, κρύβουν τα εκλήματά τους πίσω από ανθρώπινα παραπήγματα, παίρνοντας τον λόγο αντί να βγάλουν τον σκασμό, λες και ο λαός χρειάζεται τα διαστρεβλεμένα μαθήματα ηθικής τους. Μα θα συνεχίσουν, αυτόκλητοι απόστολοι το νταβατζιλίκι στον μόχθο μας και στις ανθρώπινες ζωές, που όλα τα λεφτά του ΔΝΤ δεν μπορούν να πληρώσουν για καμία από αυτές.

Τραπεζίτες αφήνουν τις τράπεζές τους σε λειτουργία μέσα στο κέντρο της επικείμενης διαδήλωσης εναντίον του ΔΝΤ και της ελληνικής πολιτικής ξεφτύλας, με ύποπτο τσαμπουκά που μας αφήνουν να συμπεράνουμε με αψεγάδιαστη λογική, πως ούτε αυτοί διστάζουν μπροστά στην πιθανότητα επικείμενων επεισοδίων με θύματα τους υπαλλήλους τους.

Κι εκείνοι οι χιλιάδες απλοί διαδηλωτές, που θα δέχονται πλέον όλο χαστούκια στην ποιότητα της ζωής τους, μετατρεπόμενοι σε σκλάβους, πανηγυρίζουν το κάψιμο της βλάσφημης τράπεζας ενάντια στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μετά σιχαίνονται με τον εαυτό τους, όταν μαθαίνουν πως χάθηκαν ανθρώπινες ζωές μέσα σε εκείνο το κτίριο, έστω κι άνδρο του μισανθρωπισμού.

Σήμερα μάθαμε ότι οι άνθρωποι δεν θα κάτσουν άπραγοι μπροστά στην αφαίρεση της αξιοπρέπειάς τους, κουνώντας το λάβαρο της ελευθερίας και του ύψιστου αγαθού της ανθρώπινης ζωής.

Οι Έλληνες στην Κορυφή

TVXΣ & promotion

Το παραπάνω print screen από το TV Χωρίς Σύνορα. Μία λογική κίνηση από το TVXΣ για να βρει έσοδα ίσως από τους απλούς αναγνώστες και να μην εξαρτάται ο βιοπορισμός του από τις διαφημίσεις, όπως άλλωστε γράφει στο εισαγωγικό σημείωμα. Το θέμα είναι ότι δεν έχει γίνει καν έλεγχος στις τιμές κι έχει ακολουθηθεί η λογική μη στρογγυλοποίησης των τιμών, κάτι που με ενοχλεί αφάνταστα κι από ανέκαθεν σε όλα τα προϊόντα που βλέπω ν' αναγράφεται η τιμή με αυτόν τον τρόπο. Για τον απλούστατο τρόπο, επειδή μοιάζει να λειτουργεί.
Εν συνόλω, αποτελεί ένα φάουλ του τμήματος που ανέλαβε την τιμολόγηση του προϊόντος, αφού οι επισκέπτες του ΤVΧΣ είναι "ψείρες" και λατρεύουν τις συνωμοσιολογίες.

Μετρό Σοβαρέψου!

Σήμερα στάθηκα μάρτυρας, για ακόμη μια φορά, σε περιστατικό πορτοφολά στους χώρους του μετρό. Και πάλι στο ίδιο βαγόνι, στην ίδια πόρτα, στον ίδιο σταθμό.

Συγκεκριμμένα στον σταθμό του Συντάγματος με κατεύθυνση το Αεροδρόμιο. Στόχοι των πορτοφολάδων είναι κυρίως οι τουρίστες. Σε ζευγάρια - ποτέ μόνοι - ή και περισσότεροι, στοχοποιούν τα θύματά τους και χρησιμοποιώντας τις πόρτες των βαγονιών που ξέρουν ότι μαζεύουν μπροστά τους τον περισσότερο κόσμο - είναι εκείνες που βρίσκονται μπροστά από τις κυλιόμενες που οδηγούν / έρχονται από την κόκκινη γραμμή - και στριμώχνονται έντονα στην είσοδό τους σε βαθμό που εύκολα χαρακτηρίζεται παράλογος κι ύποπτος. Μέχρι να καταλάβει ο ανύποπτος τουρίστας τι συμβαίνει στο άγνωστο για αυτόν περιβάλλον, η περιουσία του έχει κάνει φτερά.

Επειδή πάντα υπάρχει ο κίνδυνος ο πορτοφολάς να εντοπιστεί μέχρι να φτάσει το μετρό στην επόμενη στάση, κάποιος συνεργός στην ίδια πόρτα ή σε άλλη του μετρό, φροντίζει να εμποδίσει την συρόμενη πόρτα να κλείσει, γνωρίζοντας πως ο οδηγός του μετρό θα έχει την ανάλογη ένδειξη στο πάνελ του και θα φροντίσει να τις ανοίξει πάλι και να προσπαθήσει να τις κλήσει εκ νέου, βάση των οδηγιών ασφαλείας. Έτσι, αφού θα έχει κλαπεί το επιθυμητό πορτοφόλι, η πόρτα θα ανοίξει για να φύγει ο πορτοφολάς, ώστε ν' αποφευχθούν μελλοντικά προβλήματα. Έτσι κι αλλιώς ο τουρίστας φορτωμένος με μπαγκάζια είναι αργοκίνητος, με απασχολημένα χέρια και καθηλωμένος εκεί που βρίσκονται τα πράγματα. Ακόμη κι αν πάρει χαμπάρι τι έχει συμβεί, δεν μπορεί να κυνηγήσει τον κλέφτη εύκολα. Και μέχρι να το σκεφτεί καλά καλά οι πόρτες θα έχουν κλήσει.

Στον ΗΣΑΠ υπάρχει μήνυμα που ακούγεται στους χώρους του ελληνοαγγλιστί ώστε να προσέχουν οι επιβάτες του. Σεκιουριτάδες βιτρίνες που σουλατσάρουν στις αποβάθρες. Στο μετρό βλέπω συνήθως μόνο αστυνομικούς στα ακυρωτικά μηχανήματα να επιδεικνύουν τον οπλισμό τους. Έτσι, λοιπόν στο μετρό φαίνεται πως δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Άσχετα αν είμαι σε θέση να γράψω βιβλίο πλέον.

Κάποια στιγμή, αν θυμάμαι καλά, υπήρχαν σεκιούριτι ακόμη και μέσα στους συρμούς. Ήμουν - κλασικά - μπροστά σε μια απόπειρα κλοπής. Ο τουρίστας έπιασε τον πορτοφολά. Οι πόρτες είχαν κλείσει και το τρένο κατευθυνόταν προς τον Ευαγγελισμό. Οι σεκιουριτάδες ήρθαν στο σημείο του περιστατικού, αφού ο τουρίστας φώναζε "Police" και ρώτησαν τι συνέβη. Ο τουρίστας εξήγησε και οι σεκιουριτάδες ρωτάγανε ενοχλητικά τον τουρίστα αν ήταν σίγουρος κτλπ. Ενώ με τον ύποπτο δεν πολυασχοληθήκανε. Μόνο τον ρωτήσανε την ευφυή ερώτηση αν έκανε τίποτα, που φυσικά αρνήθηκε κατηγορηματικά. Εμένα θα με έπειθαν αν δεν είχα δει την απόπειρα με τα μάτια μου. Όταν μάλιστα, τους είπα ότι τον είδα και εγώ να έχει βάλει το χέρι μέσα στην τσέπη του άνδρα για να σταματήσει αυτή η ανόητη στιχομυθία, με απαξίωσαν όπως θα απαξίωνε μια γελάδα ...κάτι τέλος πάντων.
Εν τέλει οι σεκιουριτάδες "γελάδες" ενώ μιλάγανε με τον τουρίστα, αφήσαν τον ύποπτο με την πλάτη στην πόρτα του βαγονιού, με αποτέλεσμα μόλις ανοίξουν οι πόρτες να γίνει καπνός και οι σεκιουριτάδες να αρπάξουν την ευκαιρία να χάσουν κάποια παραπανήσια κιλά.

Κλασική φάση που έχω τύχει επίσης στο μετρό. Πορτοφολάς, κρύβει τις προθέσεις του με ένα ρούχο ή μια τσάντα και πάει και στριμώχνεται δίπλα σε κάποιον ή σε κάποιους σε κάποια γωνία. Όρθιος φυσικά. Ή να κλέψει θέλει ή να χουφτώσει.

Προτείνω λοιπόν σε κάθε εισιτήριο του μετρό να τυπωθεί "Προσοχή: Χρησιμοποιώντας το Μετρό υπάρχει κίνδυνος να πέσετε θύματα πορτοφολάδων" Και στις οθόνες στις αποβάθρες να προβάλλονται, αντί για ντοκιμαντέρ, παρουσιάσεις για οικολογικά, μουσικά, πολιτιστικά θέματα κι άλλες σαχλαμάρες, εκπαιδευτικά θέματα για αποφυγή κλοπής από πορτοφολάδες σε 253 γλώσσες και 7 τοπικές διαλέκτους. Και γιατί όχι και μία στα αρχαία ελληνικά για τους ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ. Για να υποκρίνονται ότι καταλαβαίνουν τι λέει το βίντεο κι εμείς να γελάμε. Τέλος, για την στελέχωση ασφαλείας του μετρό να ζητηθεί βοήθεια από την Blackwater.

Λονδίνο θα γίνουμε!

Υπογράψτε να Φορολογηθεί κι η Εκκλησία

Παραθέτω εδώ την δημοσίευση του blogger Ροίδη Εμμονές, η οποία ζητάει το αυτονόητο από τους έχοντες την εξουσία. Να φορολογηθεί η εκκλησία με τις βαθιές τσέπες. Αυτονόητο γιατί ώντας πολίτες ενός κράτους που πληρώνουμε τους φόρους μας, είναι αντισυνταγματικό να μη φορολογείται ο διπλανός μας, με το πρόσχημα της θρησκευτικής ευλάβειας κι ανέχειας στην ανισότητα από μέρος του πληθυσμού.
Μα τα βαθύτερα αίτια που δεν φορολογείται η εκκλησία είναι εντελώς διαφορετικά. Γιατί, όπως η ιστορία έχει δείξει κι είναι για πολλούς προχούντες διδακτικά "ενοχλητική", η εκκλησία φορολογείται γιατί τα διαγράμματα των κερδών στην Saint Mountain Street θα πρέπει να παραμείνουν υψηλά. Και τα golden boys with the bears φροντίζουν αδιάλειπτα γι' αυτό.
Η άποψη πως η εκκλησία πρέπει να φορολογηθεί δεν πρέπει να εξαρτάται αν είσαι προσκείμενος στην εκκλησία ή όχι. Όπως λέει και το σοφό γνωμικό το να "ευλογείς τα γένια σου" δεν είναι καθόλου χριστιανικό. Η χριστιανική ηθική δεν δομείται με συμβιβασμούς. Η εκκλησία όμως φροντίζει να συμβιβάζεται, να μεταμορφώνεται και να υϊοθετεί την τακτική του χαμαιλέοντα, όπως κι όποτε μπορεί.
Την δυσίωνη λοιπόν αυτή περίοδο, το αίτημα για φορολόγηση της περιουσίας της εκκλησίας, πρέπει να τεθεί εκ νέου. Το πολιτικό κόστος είναι προφανές. Προφανές, γιατί η εκκλησία παραδίδει μαθήματα πολιτικής ίντριγκας με την 1η ευκαιρία και η ελληνική επικράτεια διακατέχεται από έναν εμφανή έντονο συντηρητισμό, ο οποίος αποτελεί πολύ καλό λίπασμα για τέτοιες ανισότητες.

Ας προβάλουν όλα τα blog που σέβονται τον εαυτό τους το ίδιο θέμα, ας αναρτηθεί παντού το “Φορολογείστε την Εκκλησία“, ας γίνει ένα από τα θέματα της επικαιρότητας…

... ένα τοσοδούλι παράδειγμα

Υπογράφουμε εδώ:
http://www.petitiononline.com/taxchu/petition.html

Θα ακολουθήσει ανάρτηση, δεν θα το αμελήσουμε, κάντε εσείς το κόπο και τα λέμε.

Η συναίνεση έχει και τα όριά της, τα σκάνδαλα όλα με συναίνεση των δύο κομμάτων εξουσίας έγιναν και τώρα θα τα περάσουν από… Εξεταστικό Σουρωτήρι.

Μερικοί από αυτούς που μας ζητούν συναίνεση, τώρα ζητούν και το μεδούλι μας.

Είναι πολλά τα δισεκατομμύρια (που φάγαμε μαζί) Άρη.

Πηγή: http://roides.wordpress.com/

Δείτε επίσης το ρεπορτάζ του tvxs.gr «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ: Να πληρώσει η Εκκλησία!»

Ελληνική Ιθαγένεια σε 2η Γενιά Μεταναστών

Στον πλανήτη 903-2Φ του 3ου τεταρτημόριου, που φιλοξενεί ζωή εξωπλανητικής προέλευσης, η κυρίαρχη μορφή ζωής, η επομονομαζόμενη felis catus έχει αρχίζει να παρακμάζει εδώ και δέκα χιλιετίες, εκμεταλλεύοντας μία άλλη μορφή ζωή του πλανήτη, ανθρωπίδας που αποκαλείται homo sapiens sapiens, ζωντας ζωή χαρισάμενη με την διαγαλαξιακή έννοια.
Το είδος homo sapiens sapiens, έχει διαιρεθεί αυτόκλητα σε φυλές και είδη, δηλώνοντας πλήρη συσκότιση διανοητικής αντίληψης, αφήνοντας όλη την δομή της εγκεφαλικής του δραστηριότητας στις έξι του αισθήσεις.
Περιληπτικά, ο homo sapiens sapiens αυτοορίζεται ως ειρηνικό ον, μα τα χρονικά του αποτελούνται επί το πλείστον από εχθρικές, εμφύλιες διαμάχες. Αριθμώντας τεράστιο αριθμητικά πληθυσμό, έχουν αποικήσει όλη την επιφάνεια του πλανήτη, διαιρώντας τον με πρωτοφανή τρόπο στα λεγόμενα Κρατίδια, τα οποία αρχικά χαρακτηρίζονται από τους ιδρυτές τους και στην συνέχεια τα Κρατίδια χαρακτηρίζουν τους κατοίκους.

Το πραγματικά περίεργο συμβαίνει όταν ένας αριθμός homo sapiens sapiens κινηθεί από ένα Κρατίδιο 1 σε ένα Κρατίδιο 2.
Περίπτωση 1: Αν το Κρατίδιο 1 > από το Κρατίδιο 2 τότε η μετακίνηση συμβαίνει για πολεμικούς λόγους.
Περίπτωση 2: Αν το Κρατίδιο 1 < από το Κρατίδιο 2 τότε αυτό συμβαίνει για λόγους αυτοσυντήρησης ή βιοποριστικούς. Το σύμβολο της ανισότητας προκύπτει από κριτήρια του κρατιδίου, που το καθιστούν είτε ισχυρό, είτε αδύναμο σε σχέση με ένα άλλο. Στην δεύτερη περίπτωση, αυτόματα το κρατίδιο 2 αναπτύσσει homo sapiens sapiens, οι οποίοι τείνουν να απομακρύνουν τους homo sapiens sapiens στο κρατίδιο 1, χρησιμοποιώντας την άρθρωση λόγου και ανάπτυξη γραπτής γλώσσας που έχουν αναπτύξει για την μεταξύ τους επικοινωνία, πιστεύοντας πως τα λεγόμενα Κρατίδια που έχουν δημιουργηθεί, προϋπήρχαν της λογικής, δαιμονοποιώντας την βιοποικιλότητα του είδους τους και τέλος χάνοντας το νόημα της ύπαρξής τους στην αντιπαλότητα όχι μόνο μεταξύ τους μα εναντίον των πάντων, μεταξύ άλλων και του πλανήτη που ευδοκίμησαν.

Για όλα αυτά, το κυρίαρχο felis catus παραμένει ασυγκίνητο. Ο νόμιμος εκπρόσωπός του στο διαγαλαξιακό συνέδριο κυρίαρχων-αντιπρόσωπων ειδών, δήλωσε "Τα σκάφη είναι έτοιμα και θα την κάνουμε όταν τελειώσουν οι γατοτροφές. Νιάου!"