Η διαφήμιση, τουλάχιστον στην χώρα μας, αποτελεί κυρίαρχη δημιουργική δύναμη στον χώρο της κινούμενης εικόνας αλλά και της φωτογραφίας. Εκφραστικά μπορεί να πατά πάνω σε ήδη δοκιμασμένες και δημοφιλείς συνταγές μα τεχνολογικά και ποιοτικά βρίσκεται στην αιχμή.
Ο κύριος και μοναδικός λόγος είναι η αναζήτηση του κέρδους. Γιατί όμως η διαφήμιση φέρνει κέρδος τόσο εύκολα; Η κοινωνία των αγαθών για μερικούς και για άλλους η κοινωνία του καταναλωτισμού κάνει την γνωστοποίηση των αγαθών αυτών προς κατανάλωση, απαραίτητη για την όσο μεγαλύτερη γνώση του προϊόντος από τους υποψήφιους καταναλωτές. Με τελικό και πραγματικό στόχο της αγορά του προϊόντος.
Όμως η διαφήμιση έχει πάψει να σημαίνει μόνο αυτό. Δηλαδή, μονάχα την παρουσίαση ενός προϊόντος, μα εκφραστικά μέσα του κινηματογράφου, της φωτογραφίας κ.ά. καλούνται να αναλάβουν τον ρόλο απόδοσης φανταστικών ιδιοτήτων στο προϊόν, τις οποίες φυσικά δεν έχει.
Κατ΄επέκταση η κίνηση μεγάλων ποσών χρημάτων κινητοποιεί μεγάλον αριθμό ανθρώπων, ώστε να εργαστούν στον τομέα της διαφήμισης, όπου οι μεγάλες απαιτήσεις κάθε διαφημιστικής καμπάνιας ή σποτ ή αφίσας κ.ο.κ. με την παράλληλη καλή πληρωμή, φέρνει ιδανικά αποτελέσματα αν και συντηρητικά τις περισσότερες φορές. Γιατί η διαφήμιση δεν αποσκοπεί στην τέχνη αλλά στην αντιγραφή των δημοφιλών μορφών της για την όσο τον δυνατό μεγαλύτερη απορρόφησή της από το καταναλωτικό κοινό.
Για παράδειγμα η παρακάτω διαφήμιση της coca-cola σε ένθετο εφημερίδας, παρουσιάζει το αναψυκτικό ως το αναφαίρετο συστατικό των ελληνικών εθίμων και σχέσεων μέσα από τον θεσμό της οικογένειας. Παρουσιάζει αυτό το γεγονός αναβιώνοντας το οικογενειακό τραπέζι που απαντάται κυρίως σε εορτές μα σε μυθικές, απεριόριστες διαστάσεις.
Ο κύριος και μοναδικός λόγος είναι η αναζήτηση του κέρδους. Γιατί όμως η διαφήμιση φέρνει κέρδος τόσο εύκολα; Η κοινωνία των αγαθών για μερικούς και για άλλους η κοινωνία του καταναλωτισμού κάνει την γνωστοποίηση των αγαθών αυτών προς κατανάλωση, απαραίτητη για την όσο μεγαλύτερη γνώση του προϊόντος από τους υποψήφιους καταναλωτές. Με τελικό και πραγματικό στόχο της αγορά του προϊόντος.
Όμως η διαφήμιση έχει πάψει να σημαίνει μόνο αυτό. Δηλαδή, μονάχα την παρουσίαση ενός προϊόντος, μα εκφραστικά μέσα του κινηματογράφου, της φωτογραφίας κ.ά. καλούνται να αναλάβουν τον ρόλο απόδοσης φανταστικών ιδιοτήτων στο προϊόν, τις οποίες φυσικά δεν έχει.
Κατ΄επέκταση η κίνηση μεγάλων ποσών χρημάτων κινητοποιεί μεγάλον αριθμό ανθρώπων, ώστε να εργαστούν στον τομέα της διαφήμισης, όπου οι μεγάλες απαιτήσεις κάθε διαφημιστικής καμπάνιας ή σποτ ή αφίσας κ.ο.κ. με την παράλληλη καλή πληρωμή, φέρνει ιδανικά αποτελέσματα αν και συντηρητικά τις περισσότερες φορές. Γιατί η διαφήμιση δεν αποσκοπεί στην τέχνη αλλά στην αντιγραφή των δημοφιλών μορφών της για την όσο τον δυνατό μεγαλύτερη απορρόφησή της από το καταναλωτικό κοινό.
Για παράδειγμα η παρακάτω διαφήμιση της coca-cola σε ένθετο εφημερίδας, παρουσιάζει το αναψυκτικό ως το αναφαίρετο συστατικό των ελληνικών εθίμων και σχέσεων μέσα από τον θεσμό της οικογένειας. Παρουσιάζει αυτό το γεγονός αναβιώνοντας το οικογενειακό τραπέζι που απαντάται κυρίως σε εορτές μα σε μυθικές, απεριόριστες διαστάσεις.
Εναλλακτική ενορατική έκδοση μίας διαφήμισης:
Η αρχική μορφή της διαφήμισης, με όσες περιστροφές δημοσιεύτηκε:
7 σχόλια:
Όταν έχουν φαντασία οι διαφημίσεις τις απολαμβάνω. Όμως, όλο και πιο συχνά, οι περισσότερες είναι απλά ηλίθιες. Μέρα καλή
Mr Concrete, δύο τινά:
Πρώτον, η Naomi Klein στο No Logo περιγράφει, δίνοντας υπέρ-αρκετές αποδείξεις, πως η διαφήμιση είναι η ουσία του σύγχρονου καπιταλισμού: η μόνη σχέση που μια εταιρεία έχει με το προϊόν της, είναι το logo της. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η διαφήμιση, η οποία όμως έχει ένα πρόβλημα: σε βάθος χρόνου, χρειάζεται μεγαλύτερο ερέθισμα, για να έχει το ίδιο αποτέλεσμα.
Δεύτερον, μου άρεσε πολύ η εναλλακτική εκδοχή της διαφήμισης. Σας αφιερώνω το παρακάτω απόσπασμα ταινίας:
http://www.youtube.com/watch?v=7Lwlx3GnLGs
Γεια σου Λάκη,
Δε νομίζω πως παράγονται περισσότερο ηλίθιες διαφημίσεις. Εμείς ωριμάζουμε.
Οι διαφημίσεις έχουν καθορισμένο target group. Άλλοι μπαίνουν, άλλοι βγαίνουν.
κουσούρι γεια,
Η αφιέρωσή σου είναι ότι πιο επίκαιρο. Την είχα ξεχάσει αυτή την λεπτομέρεια της ταινίας του Carpenter.
Ενδιαφέρον κι αυτό που αναφέρεις με το μεγαλύτερο ερέθισμα σε βάθος χρόνου....
Ας μιλήσει κι μια "επαγγελματίας των ψεμμάτων".
"Ο κύριος και μοναδικός λόγος είναι η αναζήτηση του κέρδους".
Ο κύριος λόγος της διαφήμισης είναι η προβολή των συγκριτικών πλεονεκτημάτων, ώστε ο καταναλωτής τη στιγμή της αγοράς να μπορεί να συγκρίνει ίδιας κατηγορίας προϊόντα.
"καλούνται να αναλάβουν τον ρόλο απόδοσης φανταστικών ιδιοτήτων στο προϊόν, τις οποίες φυσικά δεν έχει."
Καμία διαφήμιση που σέβεται τον εαυτό της δεν παρουσιάζει εξωπραγματικά στοιχεία. Η αγορά έχει δείξει ότι οι πιο "απλές" διαφημιστικές, έξυπνες ωστόσο, καμπάνιες συζητιούνται για περισσότερο καιρό και αποφέρουν κέρδη. Βέβαια στη "διαφημισοχώρα" όπως εύστοχα απέδοσε προ ετών η Ρίκα Βαγιάνη, η τελειότητα είναι επίπλαστη.
"Κατ΄επέκταση η κίνηση μεγάλων ποσών χρημάτων κινητοποιεί μεγάλον αριθμό ανθρώπων, ώστε να εργαστούν στον τομέα της διαφήμισης, όπου οι μεγάλες απαιτήσεις κάθε διαφημιστικής καμπάνιας ή σποτ ή αφίσας κ.ο.κ. με την παράλληλη καλή πληρωμή, φέρνει ιδανικά αποτελέσματα αν και συντηρητικά τις περισσότερες φορές."
Οι απαιτήσεις του δημιουργικού της διαφημιστικής καμπάνιας δεν είναι τόσο μεγάλες όσο επικαλείσαι. Αν ρίξεις μια ματιά σε media plans θα δεις ότι καθαρά η παραγωγή είναι μόλις το 1/3 του συνολικού προϋπολογισμού. Το τεράστιο κόστος συνολικά προκύπτει από την αγορά διαφημιστικού χώρου στα μέσα και τη ν εμπλοκή στη διαδικασία των media shops. Οι εταιρείες εμπιστεύονται ακόμα τα παραδοσιακά μέσα, γιατί απλά τα εμπιστεύονται οι πελάτες τους. Όσο για ιδανικά αποτελέσματα, υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα ακριβοπληρωμένων διαφημίσεων που καταλήγουν στην καλύτερη σε συγκράτηση απλά των πωλήσεων.
"Γιατί η διαφήμιση δεν αποσκοπεί στην τέχνη αλλά στην αντιγραφή των δημοφιλών μορφών της για την όσο τον δυνατό μεγαλύτερη απορρόφησή της από το καταναλωτικό κοινό."
Δεν είναι καλλιτέχνες οι διαφημιστές. Όμως πολλές φορές το αποτέλεσμα αισθητικά προσεγγίζει μορφές τέχνης.
Η καταχώρηση της Coca Cola στο ένθετο της Καθημερινής, Γαστρονόμος,(εκεί το πρωτοείδα προσωπικά)είναι advertorial. Η καμπάνια καθώς και το σποτ (το οποίο δεν μπορώ να δω αν εμφανίζεται ήδη στην τηλεόραση μιας και δεν έχω.Προφανώς όμως τρέχει παράλληλα) έχει γίνει από ένα γραφείο του Buenos Aires, έχει γυριστεί στην Ουρουγουάη και στηρίζεται στη σχέση με το οικογενειακό τραπέζι και το γεύμα. Εκτός λοιπόν από τα ελληνικά γεμιστά με φόντο τη Σαντορίνη, η διαφήμιση δεν δίνει έμφαση στα ελληνικά ήθη και έθιμα και το θεσμό της οικογένειας όπως υποστηρίζεις.(πρόσεξε λίγο τους ανθρώπους που λαμβάνουν μέρος και τα μέρη).Η κεντρική ιδέα είναι το μοίρασμα σε ένα κοινό παγκόσμιο τραπέζι. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο, καμπάνια για το οικογενειακό τραπέζι και το γεύμα στο σπίτι κάνει και η KRAFT.
Το συμπέρασμά σου ότι θα αντικαταστίσει το νερό είναι προσωπική κρίση. Εμένα για παράδειγμα μού ήρθε η αντικατάσταση του κρασιού. Δεν είναι όμως αυτή η ουσία. Σκοπός της καμπάνιας είναι να συνδεθεί η εικόνα του κόκκινου μπουκαλιού με το κοινό γεύμα γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι.
Σόρρυ για το σεντόνι. Άλλωστε αν δεν υπήρχαμε εμείς οι "επαγγελματίες ψεύτες" το γάλα θα το έφερνε ακόμα ο γαλατάς, το pc θα ήταν ακόμα προνόμιο κάποιων επαγγελματιών, κι ούτε λόγος για τον Steve Jobs.
Είναι εύκολο να δαιμονοποιούμε τη διαφήμιση. Είναι σαν να παραδεχόμαστε οι ίδιοι ότι δεν έχουμε κρίση και προσωπικές επιλογές.
Και κάτι τελευταίο. Δεν πίνω Coca Cola '-)
"Ο κύριος λόγος της διαφήμισης είναι η προβολή των συγκριτικών πλεονεκτημάτων, ώστε ο καταναλωτής τη στιγμή της αγοράς να μπορεί να συγκρίνει ίδιας κατηγορίας προϊόντα."
Η διαφήμιση γίνεται πάντα από την μία σκοπιά. Δηλαδή, την κάνει ένα προϊόν για το άλλο. Οπότε είναι υποκειμενική η σύγκριση. Και νομίζω πως η απευθείας σύγκριση με ένα επώνυμο προϊόν είναι παράνομη από την νομοθεσία, για λόγους αθέμιτου ανταγωνισμού.
Για ποιον λόγο γίνεται αυτή η σύγκριση; Για να μπορεί να φανεί το διαφημιζόμενο προϊόν καλύτερο συγκρινόμενο με το άλλο/α προιόν/ντα. Δηλαδή, να τραβήξει αγοραστικό κοινό. Δηλαδή να υπάρξει κέρδος.
Ο αρχέγονος - αν προτιμάς - λόγος ύπαρξης στην κοινωνία αγαθών και καταναλωτών είναι το κέρδος. Είναι επόμενο λοιπόν ο τομέας της διαφήμισης να είναι ανήθικος από πολλές σκοπιές.
"Καμία διαφήμιση που σέβεται τον εαυτό της δεν παρουσιάζει εξωπραγματικά στοιχεία. "
Καμία διαφήμιση σχεδόν δεν σέβεται τον εαυτό της, γιατί πολύ απλά εξυπηρετεί τα μονομερή συμφέροντα του προϊόντος που διαφημίζει.
Δεν μπορεί να εξισωθεί η ηθική και το λογικό με το εμπορικό σύνηθες.
"Οι απαιτήσεις του δημιουργικού της διαφημιστικής καμπάνιας.."
Δεν το αποσαφήνισα σωστά αλλά δεν μιλάω για το εργατικό δυναμικό που απαρτίζει μια διαφημιστική καμπάνια αλλά συνολικά το εργατικό δυναμικό της χώρας αν θες, που τροφοδοτεί με τεράστιο όγκο διαφημίσεων τα ΜΜΕ, τις αφίσες στα ΜΜΜ, στους δρόμους. Από τους διαφημιστές μέχρι το συνεργείο ανάρτησης αφίσεων. Δεν μιλάω για μεγάλους μισθούς. Μιλάω για μεγάλα ποσά και μεγάλους αριθμούς εργαζομένων.
Η διαφήμιση είναι βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία μας. Αποτελεί κομμάτι του κοινωνικού ιστού.
"Η καταχώρηση της Coca Cola... ...Σκοπός της καμπάνιας είναι να συνδεθεί η εικόνα του κόκκινου μπουκαλιού με το κοινό γεύμα γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι."
Η παραποιημένη διαφήμιση που έχω αναρτήσει στο post είναι ειρωνία. Είναι τα μυστικά μηνύματα κατ' εμέ. Δεν έχει σημασία αν είναι γυρισμένη και στους κήπους της Εδέμ. Σημασία έχει τι εννοεί και τι θέλει να περάσει, με τρόπο κόλακα.
Δεν δαιμονοποιώ την διαφήμιση αλλά τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που την χειρίζονται, την κατασκευάζουν και την κριτικάρουν. Κριτική σκέψη δεν έχουμε. Και αυτό φαίνεται από το επίπεδο των διαφημίσεων που κυκλοφορούν στην αγορά. Για να κυκλοφορούν τέτοιες διαφημίσεις σημαίνει πως "λειτουργούν" μια χαρά. Η κριτική σκέψη της κοινωνίας έχει δείξει πως οφελεί την διαφήμιση και τον καταναλωτισμό. Βλέπε την τωρινή οικονομική κρίση. Την προέλευση και τις συνέπειές της.
"Άλλωστε αν δεν υπήρχαμε εμείς οι "επαγγελματίες ψεύτες" το γάλα θα το έφερνε ακόμα ο γαλατάς, το pc θα ήταν ακόμα προνόμιο κάποιων επαγγελματιών, κι ούτε λόγος για τον Steve Jobs"
Στο φανταστικό σενάριο που δεν υπήρχε η διαφήμιση στην μορφή που υπάρχει σήμερα, πιθανών να μην τα είχαμε όλα αυτά. Αλλά δεν είναι ο αρχικός λόγος που υπάρχουν όλα αυτά. Αλλά ο πόλεμος. Βάση του πολέμου και των αναγκών του υπάρχει η σημερινή τεχνολογία. Και αν δεν υπήρχε ο πόλεμος δεν θα είχε καν ο επαγγελματίας υπολογιστή κ.ο.κ.
Αυτό το γεγονός όμως δεν κάνει έναν στρατιωτικό, ανθρωπιστή. Το αντίθετο μάλιστα.
Εγώ πίνω κόκα κόλα που και που γιατί είναι νοστιμότατη.
Κρίμα όμως που θέλει το 100% της ελληνικής και κάθε αγοράς σύμφωνα με συζήτηση που είχα με κάποιο στέλεχος της ελληνικής αντιπροσωπείας και περιορίζει την ντόπια εξέλιξη αντίστοιχων προϊόντων.
Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ τόσο εύκολα τον μύθο της "άσπαστης μυστικής συνταγής" της.
Ενδιαφέρον blog παρεπιμπτόντως.
"Η διαφήμιση γίνεται πάντα από την μία σκοπιά. Δηλαδή, την κάνει ένα προϊόν για το άλλο."
Δεν εννοούσα αυτό με το συγκριτικά πλεονεκτήματα. Σχεδόν καμία διαφήμιση(πλην απορρυπαντικών και εταιρειών παροχής τηλεπικοινωνιακών εταιρειών)δεν κάνει απ'ευθείας σύγκριση με ανταγωνιστή. Κάτι τέτοιο προβλέπεται και από τον κώδικα της ESOMAR.
"Καμία διαφήμιση σχεδόν δεν σέβεται τον εαυτό της, γιατί πολύ απλά εξυπηρετεί τα μονομερή συμφέροντα του προϊόντος που διαφημίζει."
Η διαφήμιση παρουσιάζει τα θετικά και μόνο στοιχεία του προϊόντος. Αν υποθέσουμε ότι αγοράσει κάποιος το προϊόν μόνο και μόνο λόγω της διαφήμισης(αν και συνήθως δεν είναι αυτό το αγοραστικό κριτήριο) και διαπιστώσει πως τα χαρακτηριστικά δεν είναι αυτά που παρουσιάζονται στη διαφήμιση, δεν γίνεται πελάτης μόνιμος απλά. Για να μην αναφέρω ότι ο δυσαρεστημένος πελάτης αυτός μπορεί να αποτρέψει και άλλους 11 από την αγορά. Κατά συνέπεια, η διαφήμιση σε αυτήν την περίπτωση δε σέβεται τον ευατό της, αφού εκτός του ότι χάνει έναν πελάτη, δημιουργεί κακή εικόνα και στην αγορά.
"Μιλάω για μεγάλα ποσά και μεγάλους αριθμούς εργαζομένων.
Η διαφήμιση είναι βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία μας. Αποτελεί κομμάτι του κοινωνικού ιστού."
Τα μεγάλα ποσά στα οποία αναφέρεσαι τα λαμβάνουν τα golden boys and girls.Αποδεδειγμένα. Η διαφήμιση απασχολεί πολλούς παρατρεχάμενους.Και στην Ελλάδα πολλάκις άσχετους.
"Σημασία έχει τι εννοεί και τι θέλει να περάσει, με τρόπο κόλακα."
Είναι όπως είπες η δική σου οπτική. Προσπάθησα να σου αναλύσω την κεντρική ιδέα που στηρίχτηκε η καμπάνια(δεν έχω πληροφόρηση, προσωπική κρίση είναι από όσα media plans έχω κάνει κι έχω δει).Το δε τι θέλει να περάσει, όπως ξέρεις το μήνυμα έχει διαφορετικούς παραλήπτες κι ως εκ τούτου η αποκωδικοποίηση εξαρτάται καθαρά από το "μαύρο κουτί" του καθενός.
"Η κριτική σκέψη της κοινωνίας έχει δείξει πως οφελεί την διαφήμιση και τον καταναλωτισμό. Βλέπε την τωρινή οικονομική κρίση. Την προέλευση και τις συνέπειές της."
Προφανώς και το φιλτράρισμα είναι μηδαμινό. Όσο για την οικονομική κρίση θα μου επιτρέψεις μια παρατήρηση. Δεν οφείλεται στον καταναλωτισμό που παράγει όπως λες η διαφήμιση. Τουλάχιστον δεν είναι το αίτιο που προκαλεί το αιτιατό. Αν τα αντανακλαστικά του καθενός μας(δε μου αρέσει να ομαδοποιώ την κοινωνία, όλοι έχουμε προσωπικές ευθύνες των επιλογών μας) λειτουργούσαν ώστε η ασυδοσία του καταναλωτισμού να μην οδηγήσει σε εκτροχιασμό, θα ζούσαμε σε μια ιδανική κοινωνία. Όμως ας μη ξεχνάμε ότι πέραν των καθαρά λογικών μας κριτηρίων, σε όλους λειτουργεί το θυμικό. Σήμερα διάβαζα πως σαν χώρα είμαστε πρώτοι στην αγορά πολυτελών επώνυμων brands(απόδειξη και το Golden...Prison κι όσα έρχονται εμπορικά κέντρα).
"Αλλά δεν είναι ο αρχικός λόγος που υπάρχουν όλα αυτά. Αλλά ο πόλεμος."
Εδώ θα διαφωνήσω. Διαφήμιση υπήρχε (όχι με τη σημερινή μορφή της) από τότε που υπήρχε εμπόριο και ανταλλαγή αγαθών. Από την αρχαιότητα δηλαδή. Η μεγάλη ώθηση της διαφήμισης ήρθε λίγο μετά τη βιομηχανική επανάσταση.Και άνθισε στα μεταπολεμικά χρόνια λόγω ακριβώς του θυμικού των καταναλωτών για ευημερία.
"Κρίμα όμως που θέλει το 100% της ελληνικής και κάθε αγοράς σύμφωνα με συζήτηση που είχα με κάποιο στέλεχος της ελληνικής αντιπροσωπείας και περιορίζει την ντόπια εξέλιξη αντίστοιχων προϊόντων."
Γέλασα πραγματικά με την ατάκα του στελέχους που επικαλείσαι. Μου θύμισε παρόμοια συζήτηση με στέλεχος της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας(η οποία σημειωτέον έχει μερίδιο που φθάνει το 85%).Ναι θέλουν το 100%, μονοπώλιο και στην καλύτερη ολιγοπώλιο. Το θέμα είναι ότι στην αγορά των αναψυκτικών παίζει ισχυρός αντίπαλος, η PEPSICO. Κι αν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα η Coca-Cola έχει τη μερίδα του λέοντος, στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ δε συμβαίνει το ίδιο. Χάνει διαρκώς μερίδια. Και προσωπικό σχόλιο.
Στέλεχος που λέει ότι θέλει το 100% της ελληνικής αγοράς χωρίς να διευκρινίζει αν μιλάει για πωλήσεις, μερίδια αγοράς, κερδοφορία, απόδοση μακροχρόνια κτλ μού φαίνεται τουλάχιστον αλαζόνας. Για να μην το τραβήξω και τον χαρακτηρίσω ανίδεο σχετικά όχι με τη διαφήμιση, αλλά με το marketing και τη στρατηγική. Αλλά πίστεψέ με δεν είναι κάτι που μου κάνει εντύπωση. Τέτοια ατοπήματα, όχι μόνο από στελέχη, αλλά και τους ίδιους τους επιχειρηματίες έχω ακούσει πολλάκις.
Inside joke: Γνωστός επιχειρηματίας ακριβοπλήρωσε μοντέλο για τη νέα διαφημιστική καμπάνια του, γιατί ήθελε να τη βλέπει το βράδυ στην tv να διαφημίζει το δικό του προϊόν.
Αποτέλεσμα:ναι η καμπάνια έπιασε πάτο. Το προϊόν αποσύρθηκε από την αγορά.
Αν αυτό εξακολουθούμε να επιβραβεύουμε ως διαφήμιση, εμείς οι καταναλωτές, περαστικά μας.
Να 'σαι καλά και ευχαριστώ για την υπομονή με τα σεντόνια μου.
(είναι πάντα μυρωδάτα, πεντακάθαρα,βγαλμένα από τη διαφημισοχώρα lol )
"Σχεδόν καμία διαφήμιση(πλην απορρυπαντικών και εταιρειών παροχής τηλεπικοινωνιακών εταιρειών)δεν κάνει απ'ευθείας σύγκριση με ανταγωνιστή."
Όταν όμως αναφέρει πως το τάδε προϊόν είναι το καλύτερο, το πιο οικονομικό κ.ο.κ. είναι μια σύγκριση αφού εννοεί πως υπάρχουν κι άλλα προϊόντα ίδιας χρήσης από τα οποία είναι καλύτερο. Όπως λέμε "ο Τάδε είναι ο καλύτερος μαθητής στην τάξη του".
Η διαφήμιση έχει σε πολλές εκφάνσεις της, την τάση να κολακεύει το προϊόν της, υποτιμώντας τα υπόλοιπα. Αν ανθρωποποιούσα ένα τέτοιο είδος διαφήμισης, τότε θα ήταν ένας ναρκισσιστής. Μπορεί να μην συγκρίνεται απ' ευθείας με τους συνανθρώπους του αλλά θεωρεί τον εαυτό του τον καλύτερο.
"Η διαφήμιση παρουσιάζει τα θετικά και μόνο στοιχεία του προϊόντος. Αν υποθέσουμε ότι αγοράσει κάποιος το προϊόν μόνο και μόνο λόγω της διαφήμισης(αν και συνήθως δεν είναι αυτό το αγοραστικό κριτήριο) και διαπιστώσει πως τα χαρακτηριστικά δεν είναι αυτά που παρουσιάζονται στη διαφήμιση, δεν γίνεται πελάτης μόνιμος απλά. Για να μην αναφέρω ότι ο δυσαρεστημένος πελάτης αυτός μπορεί να αποτρέψει και άλλους 11 από την αγορά. Κατά συνέπεια, η διαφήμιση σε αυτήν την περίπτωση δε σέβεται τον ευατό της, αφού εκτός του ότι χάνει έναν πελάτη, δημιουργεί κακή εικόνα και στην αγορά."
Λογική η σκέψη. Όπως φαντάζομαι με τα προϊόντα από μαστίχα χίου. Δεν τρώγονται με τίποτα... Δεν ξέρω αν υπάρχει διαφήμιση όμως. Αν ξέρεις κάτι περισσότερο θα χαιρόμουν αν ανέφερες κάτι.
Πάντως, αυτό το θέμα χρήζει πιο βαθιάς ανάλυσης. Και σίγουρα παίζει ρόλο η κριτική σκέψη του καταναλωτικού κοινού, σε συνάρτηση με την παιδεία και την αντικειμενική γνώση.
Πιο τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η καμπάνια των καπνοβιομηχανιών. Που πριν αποδειχθεί ότι είναι βλαβερά για την υγεία, διαφήμιζαν με σποτ, ότι κάνει καλό στον οργανισμό και ειδικά σε αναπνευστικές παθήσεις - αν θυμάμαι καλά. Το παράδειγμα δεν είναι ακραίο αλλά αντιπροσωπευτικό του ότι η διαφήμιση, όπως είπες, δίνει αποκλειστική έμφαση στα θετικά του προϊόντος, ακόμη κι αν χρειάζονται να εφευρεθούν κάποια. Με ανέντιμο ή καλλιτεχνικά αφαιρετικό τρόπο. Ακόμη κι αν το προϊόν αυτό έχει θετικά χαρακτηριστικά, τα οποία θα υποσκελίζονται από τα αρνητικά, τότε η διαφήμιση με σκοπό την προώθηση του προϊόντος θα ενημερώσει το κοινό μόνο για αυτά.
Εκμεταλλεύεται δηλαδή την έλλειψη γνώσης, κριτικής σκέψης κ.ο.κ.
Μπορεί εν τέλει να αυξάνει την ανταγωνιστικότητα και την ζήτηση αλλά μειώνει την ποιότητα. Ή μάλλον η διαφήμιση μπορεί να έχει προορισμό της την αγνή διάδοση του προϊόντος που διαφημίζει, μα στις πλείστες των περιπτώσεων έχει προορισμό να καλύψει την απόσταση, που δημιουργεί η κακή ποιότητα του προϊόντος.
"Η κριτική σκέψη της κοινωνίας έχει δείξει πως οφελεί την διαφήμιση και τον καταναλωτισμό. Βλέπε την τωρινή οικονομική κρίση. Την προέλευση και τις συνέπειές της."
Προφανώς και το φιλτράρισμα είναι μηδαμινό. Όσο για την οικονομική κρίση θα μου επιτρέψεις μια παρατήρηση. Δεν οφείλεται στον καταναλωτισμό που παράγει όπως λες η διαφήμιση. Τουλάχιστον δεν είναι το αίτιο που προκαλεί το αιτιατό. Αν τα αντανακλαστικά του καθενός μας(δε μου αρέσει να ομαδοποιώ την κοινωνία, όλοι έχουμε προσωπικές ευθύνες των επιλογών μας) λειτουργούσαν ώστε η ασυδοσία του καταναλωτισμού να μην οδηγήσει σε εκτροχιασμό, θα ζούσαμε σε μια ιδανική κοινωνία. Όμως ας μη ξεχνάμε ότι πέραν των καθαρά λογικών μας κριτηρίων, σε όλους λειτουργεί το θυμικό. Σήμερα διάβαζα πως σαν χώρα είμαστε πρώτοι στην αγορά πολυτελών επώνυμων brands(απόδειξη και το Golden...Prison κι όσα έρχονται εμπορικά κέντρα).
"Διαφήμιση υπήρχε (όχι με τη σημερινή μορφή της) από τότε που υπήρχε εμπόριο και ανταλλαγή αγαθών. Από την αρχαιότητα δηλαδή. Η μεγάλη ώθηση της διαφήμισης ήρθε λίγο μετά τη βιομηχανική επανάσταση. Και άνθισε στα μεταπολεμικά χρόνια λόγω ακριβώς του θυμικού των καταναλωτών για ευημερία.
Δεν υποστηρίζω ότι δεν υπήρχε διαφήμιση αλλά ο ουσιαστικός κινητήριος μοχλός της ανάπτυξης του πολιτισμού μας είναι οι πολεμικές ανάγκες. Η διαφήμιση έρχεται πιο μετά, με σκοπό από ότι φαίνεται να εκλαϊκεύει κάποια από τα προϊόντα των πολέμων.
"Γέλασα πραγματικά με την ατάκα του στελέχους που επικαλείσαι."
Ναι ήταν λίγο λαϊκίστικο αυτό που ανέφερα και που τελικά έχει να κάνει με άλλο θέμα κι όχι με αυτό της διαφήμισης.
"Στέλεχος που λέει ότι θέλει το 100% της ελληνικής αγοράς χωρίς να διευκρινίζει αν μιλάει για πωλήσεις, μερίδια αγοράς, κερδοφορία, απόδοση μακροχρόνια κτλ μού φαίνεται τουλάχιστον αλαζόνας."
Για μερίδιο αγοράς μίλαγε πάντως.
Τα υπόλοιπα που δεν σχολίασα είναι ότι με βρίσκουν σύμφωνο.
Συμπερασματικά, νομίζω πως διαφωνούμε στο εάν σήμερα η διαφήμιση έχει ηθική ή όχι πλευρά. Γιατί εγώ βλέπω μόνο την ανήθικη. Ο ανταγωνισμός της αγοράς φαίνεται πως την έχει εξαναγκάσει σαν "αναγκαίο κακό". Αλλά αρνούμαι να συμβιβαστώ. Να φανταστείς έχω σταματήσει να βλέπω τηλεόραση εδώ και κάποια χρόνια, γιατί συν τοις άλλοις όποτε πέφτουν διαφημίσεις αφρίζω. Υπερβάλω αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Υπάρχουν διαφημίσεις βεβαίως που είναι πολύ σεμνές (όχι με την πουριτανική έννοια). Όπως μία που είδα προσφάτως, την οποία ήθελα να σκανάρω αλλά δεν το έκανα, η οποία απλά έλεγε τι κάνει και που μπορείτε να επικοινωνήσετε. Μου έκανε εντύπωση και θαύμασα την απλότητά και την αμεσότητά της.
Καλά είναι τέτοια σεντόνια. Σε κάνουν να σκέφτεσαι, να συζητάς, να αμφιβάλλεις, να ξανασκέφτεσαι, να μεταβάλεις απόψεις σου, να ισχυροποιείς κάποιες άλλες, να ακονίζεις την λογική σου, ότι δηλαδή πρέπει να κάνει ένας υγιής διάλογος. Ακόμη κι αν είμαστε εγκλωβισμένοι στην υποκειμενικότητά μας.
Ευχαριστώ για την συζήτηση λοιπόν.
Δημοσίευση σχολίου